Starlink Group 13-1 (Starlink-224) to kolejna misja podczas której na orbitę wyniesione zostałysatelity budowanej przez SpaceX konstelacji Starlink w nowej wersji. Są to satelity o masie około 730 kg nazywane przez SpaceX Starlink V2 Mini, oznaczone w dokumentach przekazanych do Federalnej Komisji Łączności (FCC) jako F9-2. Jest to mniejsza wersja mających ważyć około 2000 kg satelitów Starlink V2 przeznaczonych do większych osłon ładunku rakiety Starship. Mniejszą wersję zaprojektowano tak, aby satelity mieściły się w osłonie ładunku rakiety Falcon 9.

Nowe satelity są wyposażone w anteny o większej mocy oraz mogą dodatkowo pracować w pasmie E, co pozwoliło na około czterokrotne zwiększenie przepustowości w porównaniu do poprzedniej wersji. Znacząco usprawniono także system napędu. Są w nim wykorzystywane jonowe silniki Halla napędzane argonem, które w porównaniu do poprzedników mają ponad dwukrotnie wyższy ciąg i o połowę wyższy impuls właściwy. Jest to pierwszy w historii silnik zasilany argonem wykorzystywany w przestrzeni kosmicznej.

Na szczycie rakiety znalazło się 21 satelitów Starlink oraz prawdopodobnie dwa satelity Starshield mające być częścią konstelacji obserwacyjnej należącej do NRO, agencji wywiadowczej USA.. Trafiły one na niską orbitę okołoziemską (LEO) o inklinacji 43°.