Numer misji | #420 |
Data | 19 listopada 2024, 23:00 czasu polskiego |
Status | Sukces |
Lądowanie | przerwane (booster) |
Okno startowe | 30 minut |
Miejsce startu | Starbase Orbital Pad A Pokaż lokalizację Starbase Orbital Pad A w Google Maps |
Miejsce lądowania | Starbase Orbital Pad A (booster) |
Rakieta | Starship |
Booster | Booster 13, Ship 31 |
Docelowa orbita | LEO (z perygeum w atmosferze) |
Klient | SpaceX |
Szósty testowy lot pełnej dwustopniowej rakiety Starship, budowanej przez SpaceX nowej rakiety w pełni wielokrotnego użytku, która ma umożliwić załogowe misje na Księżyc i na Marsa, a także znacząco obniżyć koszty dostępu do orbity okołoziemskiej. Rakieta składa się z dwóch stopni – Super Heavy, boostera, oraz Starship, drugiego stopnia, który docelowo ma być także załogowym statkiem kosmicznym.
Plan misji był podobny do poprzedniego, piątego lotu testowego, podczas którego po raz pierwszy udało się złapać booster przy pomocy ruchomych ramion zamontowanych na wieży startowej po jego powrocie do miejsca startu, a drugi stopień wszedł ponownie w atmosferę i zakończył swój lot kontrolowanym wodowaniem w precyzyjnie wyznaczonym miejscu na Oceanie Indyjskim. Podczas szóstego lotu dodatkowo przetestowano ponowne uruchomienie silnika Raptor w drugim stopniu rakiety na orbicie, aby zademonstrować możliwość deorbitacji i móc rozpocząć dostarczanie ładunków na orbitę.
W porównaniu do poprzednich egzemplarzy rakiety wprowadzono m.in. usprawnienia w systemach napędu boostera, zwiększono wytrzymałość konstrukcji w kluczowych obszarach oraz skrócono czas wypompowania paliwa z boostera po udanym lądowaniu. Przeprowadzono także eksperymenty związane z osłoną termiczną statku Starship, aby zebrać jak najwięcej danych. Przetestowano różne materiały stosowane jako drugorzędna część osłony, a niektóre sekcje pojazdu całkowicie pozbawiono osłony termicznej. Dodatkowo statek w końcowej fazie lotu wracał na Ziemię pod większym kątem natarcia, co miało pozwolić na lepsze scharakteryzowanie limitów możliwości kontroli orientacji za pomocą klap.
Po separacji stopni i ponownym uruchomieniu silników w boosterze, na podstawie danych z czujników na wieży startowej autonomicznie podjęta została decyzja o przerwaniu próby lądowania na wieży i w efekcie booster wykonał symulowane lądowanie nad powierzchnią Zatoki Meksykańskiej w pobliżu miejsca startu. Jak na razie nie podano dokładnej przyczyny przerwania próby.
Drugi stopień zgodnie z planem wykonał w pełni udane symulowane lądowanie nad powierzchnią Oceanu Indyjskiego, po raz pierwszy w świetle dnia.