Jedenasty testowy lot pełnej dwustopniowej rakiety Starship, budowanej przez SpaceX nowej rakiety w pełni wielokrotnego użytku, która ma umożliwić załogowe misje na Księżyc i na Marsa, a także znacząco obniżyć koszty dostępu do orbity okołoziemskiej. Rakieta składa się z dwóch stopni – Super Heavy, boostera, oraz Starship, drugiego stopnia, który docelowo ma być także załogowym statkiem kosmicznym.

Tak jak podczas poprzedniego lotu, nie jest planowany powrót boostera do miejsca startu po separacji stopni, ma zostać przeprowadzone symulowane lądowanie nad powierzchnią Zatoki Meksykańskiej. Zostanie przetestowana nowa sekwencja uruchamiania silników podczas lądowania, która ma być stosowana przez kolejną generację Starshipa (tzn. V3) — podczas fazy korekcji trajektorii przed złapaniem przez wieżę ma być uruchamiane pięć silników, nie trzy, co m.in. zapewni dodatkową redundancję. Wykorzystany zostanie używany booster, który brał wcześniej udział w ósmym locie testowym, wraz z 24 sprawdzonymi w locie silnikami Raptor.

Drugi stopień ma wejść ponownie w atmosferę i zakończyć swój lot kontrolowanym wodowaniem w precyzyjnie wyznaczonym miejscu na Oceanie Indyjskim. Wcześniej ma zostać przeprowadzone uruchomienie pojedynczego silnika Raptor w drugim stopniu rakiety w kosmosie. Dodatkowo z przedziału ładunkowego ma zostać wypuszczone osiem symulatorów satelitów Starlink. W celach testowych z drugiego stopnia usunięto część płytek osłony termicznej w niektórych obszarach. Aby zasymulować trajektorię, która będzie stosowana przy powrocie na ląd w przyszłości, w końcowej fazie statek wykona dynamiczny manewr skrętu, co pozwoli na przetestowanie algorytmów nawigacji.