Siódmy testowy lot pełnej dwustopniowej rakiety Starship, budowanej przez SpaceX nowej rakiety w pełni wielokrotnego użytku, która ma umożliwić załogowe misje na Księżyc i na Marsa, a także znacząco obniżyć koszty dostępu do orbity okołoziemskiej. Rakieta składa się z dwóch stopni – Super Heavy, boostera, oraz Starship, drugiego stopnia, który docelowo ma być także załogowym statkiem kosmicznym.

Będzie to pierwszy start, podczas którego przetestowany zostanie statek Starship nowej generacji, który zawiera wiele zmian i usprawnień. Klapy w przedniej części pojazdu zostały zmniejszone i przesunięte bardziej do przodu oraz dalej od osłony termicznej, co powinno znacząco zmniejszyć ich ekspozycję na ciepło podczas wejścia w atmosferę, a jednocześnie pozwoliło na uproszczenie mechanizmów. System napędu został zmodyfikowany, zwiększono objętość paliwa o 25%, zastosowano otulinę próżniową w przewodach, całkowicie przebudowano system doprowadzania paliwa do próżniowych silników Raptor, oraz usprawniono system awioniki sterującej zaworami i czujnikami. Osłona termiczna składa się z najnowszej generacji płytek oraz jest wyposażona w dodatkową warstwę na wypadek odpadnięcia lub uszkodzenia płytek.

Awionika pojazdu została przeprojektowana, dając nowe możliwości i zwiększając redundancje, aby przygotować się na coraz bardziej skomplikowane misje. Zastosowano komputer pokładowy o większej mocy, zintegrowane anteny pozwalające na korzystanie z systemu Starlink i nawigacji satelitarnej, a także z możliwością zapasowej komunikacji radiowej. Dodatkowo przeprojektowano systemy nawigacji inercyjnej oraz system śledzenia gwiazd oraz usprawniono system zasilania poszczególnych elementów statku. Pojazd jest obecnie wyposażony w ponad 30 kamer i za pomocą systemu Starlink może przesyłać dane z przepustowością ponad 120 Mbit/s w każdej fazie lotu.

Plan misji jest podobny do poprzedniego, szóstego lotu testowego. Booster ma po separacji stopni planowo powrócić do miejsca startu i zostać złapany przy pomocy ruchomych ramion zamontowanych na wieży startowej. Drugi stopień wejdzie ponownie w atmosferę i ma zakończyć swój lot kontrolowanym wodowaniem w precyzyjnie wyznaczonym miejscu na Oceanie Indyjskim. Ponownie planowane jest uruchomienie pojedynczego silnika Raptor w drugim stopniu rakiety na orbicie. Tym razem dodatkowo planowane jest wypuszczenie z przedziału ładunkowego dziesięciu symulatorów satelitów Starlink.

Planowane jest kilka eksperymentów związanych z przyszłym powrotem drugiego stopnia na miejsce startu i jego łapaniem. Znacząca liczba płytek osłony termicznej została usunięta, aby sprawdzić obszary szczególnie narażone podczas wejścia w atmosferę. Przetestowane zostanie także kilka opcji metalicznych płytek, w tym z aktywnym chłodzeniem, aby sprawdzić alternatywne materiały. Na bokach pojazdu zamontowane są elementy do łapania przez ramiona wieży, na razie nie zintegrowane strukturalnie, aby sprawdzić w praktyce ich wytrzymałość termiczną, a linia płytek jest wygładzona i zwężona, aby rozwiązać problem z plamami ciepła zaobserwowany podczas poprzedniego lotu. Profil wejścia pojazdu w atmosferę jest zaplanowany w taki sposób, aby celowo przetestować strukturalne limity klap. Na ramionach wieży startowej zamontowano dodatkowe czujniki, aby zwiększyć dokładność pomiaru odległości między ramionami i pojazdem podczas jego łapania.

Po raz pierwszy w boosterze wykorzystany zostanie sprawdzony w locie silnik Raptor, który brał wcześniej udział w piątym testowym locie rakiety. Wieża startowa także posiada usprawnienia, aby zwiększyć niezawodność procesu łapania, a także by czujniki na ramionach nie uległy uszkodzeniu podczas startu, co może uniemożliwić późniejsze złapanie rakiety.