Dziś, 3 sierpnia 2018 roku, NASA przedstawiła nazwiska astronautów, którzy wezmą udział w pierwszych testowych oraz regularnych komercyjnych lotach załogowych na ISS. Misje będą przeprowadzone przy użyciu statków Dragon firmy SpaceX oraz CST-100 Starliner firmy Boeing. 

Pierwsza testowa misja załogowa Dragona – DM-2 – obecnie planowana jest na kwiecień 2019 roku. Mają w niej wziąć udział dwaj astronauci: Robert Behnken oraz Douglas Hurley.

Robert L. Behnken został wyselekcjonowany jako astronauta NASA w 2000 roku. Jest doświadczonym astronautą, brał udział w dwóch misjach wahadłowców – STS-123 w 2008 roku oraz STS-130 w 2010 roku. W sumie spędził w przestrzeni kosmicznej ponad 708 godzin. Sześciokrotnie brał udział w spacerach kosmicznych, przebywając poza statkiem kosmicznym łącznie ponad 37 godzin. Wcześniej służył w Siłach Powietrznych Stanów Zjednoczonych, gdzie został pilotem testowym. Na swoim koncie ma ponad 1500 godzin nalotu na ponad 25 typach statków powietrznych.

Douglas G. Hurley był pilotem myśliwców i pilotem testowym w Korpusie Piechoty Morskiej Stanów Zjednoczonych. Jego nalot przekracza 5000 godzin na ponad 25 typach statków powietrznych. Został astronautą NASA w 2000 roku. Jest weteranem dwóch lotów kosmicznych. Brał udział w misji STS-127 w 2009 roku oraz w ostatniej misji programu wahadłowców, STS-135 w 2011 roku. W kosmosie spędził ponad 683 godziny. 

Wcześniej jednak ma się odbyć bezzałogowa misja DM-1. Wtedy po raz pierwszy zostanie przetestowany pełny zestaw, czyli rakieta Falcon 9 i statek Dragon 2. Ten lot, który obecnie planowany jest na listopad 2018 roku, pozwoli upewnić się, że całość działa zgodnie z założeniami. Dzięki temu SpaceX i NASA będą mogli zebrać dane dotyczące zachowania się rakiety i kapsuły oraz wprowadzić ewentualnie niezbędne poprawki, aby mieć pewność, że loty załogowe będą możliwie jak najbardziej bezpieczne dla astronautów. 

Podobną ścieżkę obrała firma Boeing, która przygotowuje się do misji załogowych z użyciem swojego statku CST-100 Starliner. Na przełomie roku 2018 i 2019 planowane jest przeprowadzenie pierwszej, bezzałogowej misji OFT (Orbital Flight Test), która pozwoli przetestować przed misjami załogowymi zarówno sprzęt, jak i procedury.

Warto zauważyć, że NASA nie wymagała przeprowadzenia misji bezzałogowych, aby certyfikować statki do lotów ludźmi na pokładzie. To firmy Boeing i SpaceX dobrowolnie zdecydowały się na to, aby przetestować swoje rozwiązania i upewnić się, że będą w pełni bezpieczne. Jak zaznaczyła Kathy Lueders, odpowiedzialna za program komercyjnych lotów załogowych w NASA, obie firmy nalegały, aby przeprowadzić loty bezzałogowe w celu przetestowania rakiet, statków i systemów powrotu na Ziemię przed wpuszczeniem na pokład astronautów. 

Po bezzałogowej misji Starlinera przyjdzie czas na pierwszą misję testową z astronautami – CFT (Crew Flight Test). Ten lot obecnie planowany jest na połowę przyszłego roku. W przeciwieństwie do SpaceX, podczas pierwszej misji załogowej Boeinga na pokładzie znajdą się trzy osoby. Poza wyselekcjonowanymi przez agencję kosmiczną astronautami, na Międzynarodową Stację Kosmiczną poleci też były astronauta NASA, dowódca misji STS-135, czyli ostatniego lotu w programie wahadłowców, a obecnie pracownik i pilot testowy firmy Boeing – Christopher Ferguson. Obok niego zasiądą Eric Boe oraz Nicole Mann.

Eric A. Boe był pilotem testowym US Air Force. W swojej karierze osiągnął nalot przekraczający 6000 godzin na ponad 50 typach statków powietrznych. Został astronautą NASA w 2000 roku. Odbył dwa loty kosmiczne – był pilotem podczas misji STS-126 w 2008 roku oraz podczas ostatniej misji wahadłowca Discovery w 2011 roku, STS-133. W przestrzeni kosmicznej spędził w sumie ponad 687 godzin.

Christopher J. Ferguson był komandorem US Navy i pilotem wojskowym. Do NASA trafił w roku 1998. Brał udział w trzech misjach kosmicznych, był pilotem podczas misji STS-115 w 2006 roku, oraz dowódcą podczas misji STS-126 w 2008 roku i w 2011 roku w czasie misji STS-135 – ostatniej misji w programie wahadłowców. Spędził ponad 40 dni w przestrzeni kosmicznej. Odszedł z NASA w 2011 roku. Obecnie pracuje dla Boeinga, gdzie odpowiada za program komercyjnych lotów załogowych firmy. 

Nicole A. Mann została wyselekcjonowana przez NASA w 2013 roku. Wcześniej służyła w Korpusie Piechoty Morskiej Stanów Zjednoczonych jako pilot testowy samolotu F/A-18 Hornet. W powietrzu, na pokładzie 22 typów statków powietrznych, spędziła ponad 2500 godzin. Dotychczas nie brała udziału w misjach kosmicznych.

Testowe misje załogowe będą miały na celu sprawdzenie przez astronautów m.in. systemów komunikacji oraz sterowania. Kapsuły Starliner oraz Dragon będą jednak dokować do ISS autonomicznie, bez pomocy załogi czy kontrolerów naziemnych. 

Po misjach testowych NASA będzie musiała przeanalizować wszystkie dane zebrane podczas tych lotów. Jeśli wszystko pójdzie zgodnie z planem i ewentualne poprawki zostaną bezproblemowo wprowadzone, agencja będzie mogła certyfikować nowe statki do regularnych lotów. 

Podczas pierwszej „prawdziwej” misji Boeinga, na pokładzie statku Starliner znajdzie się dwoje amerykańskich astronautów – Josh Cassada oraz Sunita Williams.

Josh A. Cassada służył w US Navy jako pilot. Jego nalot osiągnął poziom ponad 3500 godzin na 40 typach statków powietrznych. Dotychczas nie brał udziału w misjach kosmicznych.

Sunita L. Williams była pilotem wojskowym, służyła w United States Navy. W roku 1998 została wyselekcjonowana jako astronautka NASA. Brała udział w dwóch misjach kosmicznych. Była członkiem Ekspedycji 14/15 oraz Ekspedycji 32/33 na Międzynarodowej Stacji Kosmicznej. Łącznie spędziła w przestrzeni kosmicznej prawie 322 dni. Odbyła również siedem spacerów kosmicznych, które w sumie trwały ponad 50 godzin. 

W czasie pierwszej regularnej misji SpaceX w Dragonie na Międzynarodową Stację Kosmiczną poleci dwóch astronautów NASA – Victor Glover oraz Michael Hopkins. 

Michael S. Hopkins służył jako pilot testowy w Siłach Powietrznych Stanów Zjednoczonych. Został astronautą NASA w 2009 roku. Był członkiem Ekspedycji 37/38 na Międzynarodową Stację Kosmiczną. W przestrzeni powietrznej spędził ponad 166 dni. W czasie swojej misji odbył dwa spacery kosmiczne, które łącznie trwały 12 godzin i 58 minut.

Victor J. Glover dołączył do NASA w 2013 roku. Wcześniej służył w US Navy jako pilot testowy samolotu F/A‐18 Hornet, Super Hornet i EA‐18G Growler. Dotychczas nie brał udziału w misjach kosmicznych.

Program komercyjnych lotów załogowych (Commercial Crew Program) jest odpowiedzią na wycofanie z użytku wahadłowców. Od 2011 roku, a więc od czasu zakończenia programu promów kosmicznych, NASA była zmuszona do korzystania z usług Rosjan, którzy jako jedyni mieli możliwość transportu ludzi na ISS przy użyciu swojego statku Sojuz. Kiedy zdecydowano się na zakończenie programu STS, konieczne było opracowanie nowego środka transportu astronautów na Międzynarodową Stację Kosmiczną. Efektem tego było stworzenie programu komercyjnych lotów załogowych, w którym to prywatne firmy zajmowałyby się produkcją statków, rakiet i transportem astronautów na ISS. Ostatecznie rywalizację wygrały dwie firmy – Boeing oraz SpaceX. 

Pierwsza z nich opracowuje statek CST-100 Starliner. Ma on być wynoszony na orbitę przy użyciu rakiety Atlas V N22 firmy United Launch Alliance. SpaceX z kolei do tego celu będzie wykorzystywać kapsułę Dragon 2 – załogową wersję statku, który od 2012 roku służy do transportu zapasów, sprzętu i eksperymentów naukowych na Międzynarodową Stację Kosmiczną. Załogowy Dragon, podobnie jak jego towarowa wersja, będzie wynoszony w kosmos przy użyciu rakiety Falcon 9. 

W 2015 roku NASA wybrała czworo astronautów, którzy mieli wziąć udział w pierwszych misjach testowych nowych, komercyjnych statków kosmicznych. Byli to Robert Behnken, Eric Boe, Douglas Hurley oraz Sunita Williams. Wszyscy już wcześniej brali udział w misjach kosmicznych. Swoim doświadczeniem mieli pomóc obu firmom w procesie projektowania, testowania i ulepszania rozwiązań, nad którymi pracowały. Nie zostali wtedy jednak przypisani do konkretnych statków i misji. To miało miejsce dopiero podczas omawianego ogłoszenia załóg lotów testowych. 

Pomimo tego, że zarówno Dragon, jak i CST-100 mogą teoretycznie pomieścić siedem osób na pokładzie, podczas misji załogowych na ISS planowane są loty z maksymalnie czterema astronautami. Obie kapsuły zostały zaprojektowane z myślą o wielokrotnym użytku, co powinno przynieść znaczne oszczędności. Różnica między obiema kapsułami to m.in. sposób lądowania. Dragon, przy użyciu spadochronów, będzie lądował w oceanie. Starliner z kolei będzie miał możliwość lądowania na lądzie dzięki spadochronom i poduszkom powietrznym, które mają złagodzić uderzenie w ziemię. Początkowo Dragon miał korzystać przy lądowaniu z silników SuperDraco, aby wracać na ląd podobnie, jak robią to boostery rakiet Falcon 9 i Falcon Heavy. Ostatecznie zdecydowano jednak, że to rozwiązanie nie jest wystarczająco bezpieczne i wycofano się z tego pomysłu. 

W związku ze zbliżającym się powrotem lotów załogowych przeprowadzanych z terenu Stanów Zjednoczonych, NASA wyremontowała również budynek, w którym astronauci mają przechodzić kwarantannę na kilka dni przed misją. Mieszczący się w Centrum Kosmicznym im. Kennedy’ego Neil Armstrong Operations and Checkout Building to miejsce, w którym astronauci spędzają ostatnie 8-9 dni przed lotem w kosmos. Budynek składa się m.in. z 23 sypialni z łazienkami, kuchni, siłowni oraz pokoju, w którym astronauci zakładają swoje skafandry kosmiczne na krótko przed wejściem pojazdu, który zawiezie ich na platformę startową.

Źródła: NASA (1), NASA (2), NASA (3), NASA (4), NASA (5), NASA (6), NASA (7), NASA (8)