Poniżej znajduje się zbiór multimediów dotyczących badań i rozwoju SpaceX. Każdy kolejny krok zbliża firmę do stworzenia tanich rakiet i statków kosmicznych wielokrotnego użytku.

Falcon

Grasshopper

Grasshopper był pierwszym egzemplarzem testowym rakiety używanym do prób pionowego startu i lądowania (VTOL - Vertical Take Off and Landing). Składał się on z pierwszego stopnia rakiety Falcon 9 v1.0, silnika Merlin-1D, czterech stalowych nóg do lądowania oraz stalowej konstrukcji wzmacniającej. Był wysoki na 32 m. Pierwszy raz został zaprezentowany w 2011 roku. Pierwszy jego start odbył się w 2012 roku. Testy trwały 13 miesięcy, podczas których Grasshopper odrywał się od ziemi 8 razy, osiągając maksymalnie 744 m. Wszystkie testy były prowadzone w placówce rozwoju rakiet SpaceX w McGregor, w Teksasie.

21 września 2012 – Próba #1 – nagranie

• Skok na zaledwie 1,8 m, trwający 3 sekundy.

1 listopada 2012 – Próba #2 – nagranie

• Skok na 5,4 m trwający 8 sekund. W tej próbie po raz pierwszy użyty został zamknięty system sterowania ciągiem i wektorem ciągu.

17 grudnia 2012 – Próba #3 – nagranie

• Grasshopper wzniósł się na 40 m, zawisł, po czym wylądował po upływie 29 sekund.

7 marca 2013 – Próba #4 – nagranie

• Po wzniesieniu się na wysokość 80,1 m i zawiśnięciu, Grasshopper wylądował po upływie 34 sekund. W momencie lądowania jego współczynnik ciągu do ciężaru był większy od 1.

23 kwietnia 2013 – Próba #5 – nagranie

• W czasie tego testu Grasshopper wzniósł się na 250 m.

14 czerwca 2013 – Próba #6 – nagranie

• Grasshopper wzniósł się na 325 m po czym bezpiecznie wylądował. W tej próbie po raz pierwszy został wykorzystany nowy system nawigacyjny rakiety, konieczny do przeprowadzania precyzyjnego lądowania. Większość rakiet ma czujniki pozwalające określić ich pozycję, jednak nie są na tyle dokładne, aby mogły precyzyjnie wylądować w wyznaczonym miejscu.

13 sierpnia 2013 – Próba #7 – nagranie

• W czasie tej próby rakieta wzniosła się na wysokość 250 m, jednocześnie oddalając się od miejsca startu o 100 m. Następnie wróciła i wylądowała na środku miejsca, z którego startowała. Pozwoliło to zademonstrować zdolność precyzyjnego sterowania rakietą w czasie lądowania.

7 października 2013 – Próba #8 – nagranie

• Grasshopper wzniósł się na największą dotychczas wysokość 744 m, po czym bezpiecznie wylądował.

F9R Dev1

F9R Dev1 (Falcon 9 Reusable Development Model 1) był drugą rakietą używaną do testów pionowego startu i lądowania. Miał zastąpić Grasshoppera. Był zbudowany na bazie znacznie dłuższego pierwszego stopnia rakiety Falcon 9 v1.1, miał również rozkładane nogi. Pierwszy raz wystartował w 2014 roku i odbył w sumie 5 lotów. Wszystkie testy były prowadzone w placówce rozwoju rakiet SpaceX w McGregor w Teksasie.

18 kwietnia 2014 – Próba #1 – nagranie

• F9R Dev 1 wystartował z platformy startowej, wzniósł się na 250 m, po czym wylądował tuż obok miejsca startu.

2 maja 2014 – Próba #2 – nagranie

• Rakieta wzniosła się na 4x większą wysokość, niż podczas pierwszej próby - 1000 m.

17 czerwca 2014 – Próba #3 – nagranie

• Podczas tego testu, rakieta ponownie wzniosła się na wysokość 1000 m. Tym razem zostały również przetestowane lotki sterowe, które pozwalają kontrolować rakietę w czasie lądowania. Zostały one rozłożone około minuty i 8 sekund po starcie i powróciły do swojej oryginalnej pozycji po wylądowaniu.

1 sierpnia 2014 – Próba #4

• W czasie tego lotu rakieta prawdopodobnie wzniosła się na 1000 m. Nagranie z tego testu nie zostało udostępnione.

22 sierpnia 2014 – Próba #5 – nagranie (1) – nagranie (2)

• Podczas tego testu czujnik wykrył nieprawidłowość w działaniu silnika i rozpoczęła się procedura przerwania lotu. Rakieta została całkowicie zniszczona, jednak nikomu nic się nie stało i nie spowodowało to innych szkód. Później okazało się, że był to błąd czujnika, który nie był zdublowany. Jednak w przypadku startu Falcona 9 z ładunkiem, w rakiecie byłby zainstalowany dodatkowy czujnik, dzięki czemu misja byłaby kontynuowana.

F9R Dev2

F9R Dev2 miał być rakietą służącą do testów przy dużych prędkościach na dużych wysokościach. Testy miały być przeprowadzane w porcie kosmicznym Spaceport America w stanie Nowy Meksyk. Pojazd miał być wyposażony w trzy silniki Merlin 1D, rozkładane nogi do lądowania oraz lotki sterowe, podobnie jak F9R Dev1. W przeciwieństwie do poprzednika, miał od odbywać loty na wysokości nawet do 90 km, przy prędkościach naddźwiękowych. Jednakże po awarii F9R Dev1 oraz obiecujących testach lądowania pierwszych stopni Falcona 9 przy misjach orbitalnych, zrezygnowano z jego wykorzystywania.

Początkowo to F9R Dev2 miał posłużyć do testu systemu ewakuacji załogowej kapsuły Dragon w czasie lotu (ang. IFA – In-Flight Abort), który planowano przeprowadzić na platformie SLC-4E w Vandenberg Air Force Base w Kalifornii. Ostatecznie jednak wykorzystano w tym celu pełnoprawny pierwszy stopień rakiety Falcon 9, który brał wcześniej udział w trzech innych misjach, a start odbył się z platformy LC-39A w Centrum Kosmicznym im. Kennedy'ego (KSC) na Florydzie.

Odzyskiwanie pierwszego stopnia Falcona 9

29 września 2013 – CASSIOPE – zdjęcie z samolotu – nagranie

• Ponowne odpalenie silników w celu spowolnienia rakiety przed wejściem w gęste warstwy atmosfery przebiegło pomyślnie. W czasie następnego odpalenia silników, rakieta zaczęła się obracać wokół własnej osi, czego system sterowania nie był w stanie zrekompensować. Spowodowało to “odwirowanie” paliwa na brzegi zbiorników, skutkiem czego był niedobór paliwa wtłaczanego do silników. Następnie została uszkodzona przegroda zbiornika paliwa, odłamki zostały zassane przez turbopompy i również zostały zniszczone. Udostępniono zdjęcie pierwszego stopnia znajdującego się około 3 m nad powierzchnią wody oraz fragment nagrania. Stopień został zniszczony w czasie uderzenia w wodę, później niektóre jego części zostały wyłowione.

18 kwietnia 2014 – CRS-3 – nagranie z boostera

• To była pierwsza misja, w czasie której rakieta była wyposażona w nogi do lądowania. Dodatkowo podrasowany system sterowania reakcyjnego pozwolił uniknąć problemów z obracaniem się stopnia, których rakieta doświadczyła podczas misji CASSIOPE. Pierwszy stopień miękko “wylądował” na wodach Oceanu Atlantyckiego, jednak silne fale zniszczyły go, zanim dotarły do niego łodzie mające za zadanie sprowadzić go na ląd. Nagranie z lądowania zostało udostępnione, jednak ze względu na trudne warunki pogodowe, było słabej jakości. Fani SpaceX z forum nasaspaceflight.com zdołali jednak mocno polepszyć jakość nagrania.

14 lipca 2014 – Orbcomm OG2 (lot nr 1) – nagranie z boostera – nagranie z samolotu (1) – nagranie z samolotu (2)

• Była to druga misja, w czasie której rakieta była wyposażona w nogi do lądowania. Pierwszy stopień pomyślnie wyhamował w górnych warstwach atmosfery, rozłożył nogi i miękko usiadł na wodzie. Jednak ponownie nie został odzyskany, ze względu na zniszczenia, jakim uległ po (planowanym) przechyleniu się po “lądowaniu”.

21 września 2014 – CRS-4 – nagranie w podczerwieni – fanowskie nagranie z wybrzeża – nagranie z boostera

• Pomimo, że rakieta nie była wyposażona w nogi do lądowania, był to kolejny udany test SpaceX. Pierwszy stopień wyhamował z naddźwiękowych prędkości i miękko wylądował na wodzie. NASA udostępniła nagranie lądującego stopnia w podczerwieni. Dostarczy ono wielu danych ważnych przy lądowaniu na Marsie.

10 stycznia 2015 – CRS-5 – nagranie z barki

• Była to pierwsza misja, w czasie której korzystano z autonomicznej barki do lądowania na oceanie. SpaceX stwierdziło, że skoro stopień jest niszczony przez fale, to spróbują wylądować na platformie na oceanie. Barka była ustawiona nieruchomo, a rakieta była zaprogramowana, aby celować w barkę. Pierwszy stopień był wyposażony w nogi do lądowania i ulepszone lotki sterowe. Rakieta trafiła precyzyjnie w barkę, jednak została zniszczona od uderzenia. Stało się to dlatego, że zabrakło płynu hydraulicznego używanego do sterowania lotkami.

11 lutego 2015 – DSCOVR

• Była to druga misja z wykorzystaniem barki do lądowania, jednak ze względu na pogodę, wycofano się z planu lądowania na barce i rakieta została naprowadzona na konkretny punkt na oceanie. Nie udostępniono nagrania z tej próby lądowania.

14 kwietnia 2015 – CRS-6 – nagranie z barki – nagranie z samolotu – nagranie z kamery śledzącej

• Podczas tej próby lądowania nastąpił problem z czasem reakcji przepustnicy. Pierwszy stopień dotknął barki, jednak nie był ustawiony idealnie pionowo, przez co przechylił się i eksplodował.

28 czerwca 2015 – CRS-7 – GIF z eksplozją

• Podczas startu, w T+2m19s, zbiornik z ciekłym tlenem został uszkodzony, co spowodowało rozerwanie rakiety. Próba lądowania nie mogła się odbyć.

21 grudnia 2015 – Orbcomm OG2 (lot nr 2) – nagranie lądowania (1) – nagranie lądowania (2)

• Po prawie półrocznej przerwie w startach, SpaceX dostało pozwolenie na próbę lądowania pierwszego stopnia rakiety na lądzie. Po około 10 minutach od startu Falcon 9 wylądował bezpiecznie na Landing Zone 1. Była to pierwsza w pełni udana próba odzyskania pierwszego stopnia rakiety.

17 stycznia 2016 – Jason-3 – nagranie z barki (1) – nagranie z barki (2)

• Próba lądowania na barce “Just Read The Instructions” na Oceanie Spokojnym. Pierwszy stopień ostatniego egzemplarza rakiety Falcon 9 v1.1 wylądował na barce, jednak wadliwe mocowanie nogi wyłamało się, w rezultacie czego rakieta przewróciła się i wybuchła.

4 marca 2016 – SES-9 – nagranie lądowania – nagranie z barki

• Była to nieudana próba lądowania na barce Of Course I Still Love You na Atlantyku. Już przed startem było wiadomo, że próba ma bardzo małe szanse na powodzenie, ze względu na duże zapotrzebowanie energetyczne tej misji i w rezultacie niski zapas paliwa na lądowanie.

8 kwietnia 2016 – CRS-8 – nagranie lądowania

• Pierwsza w pełni udana próba lądowania pierwszego stopnia rakiety na barce “Of Course I Still Love You” na Oceanie Atlantyckim. Przez cały proces lądowania pierwszy stopień pracował zgodnie z założeniami, wylądował bezpiecznie i pozostał w pozycji pionowej po wyłączeniu silnika.

6 maja 2016 – JCSAT-14 – nagranie z barki (z trzech kamer)

• Druga w pełni udana próba lądowania pierwszego stopnia rakiety na barce na oceanie i pierwsza po misji na GTO. Aby było to możliwe, zrezygnowano z pierwszego odpalenia silników (ang. boostback burn). Podczas lądowania odpalone były trzy silniki, z czego dwa skrajne zostały wyłączone tuż przed dotknięciem platformy.

27 maja 2016 – Thaicom-8 – nagranie z barki – przyspieszone nagranie z boostera – nagranie z barki po lądowaniu

• Trzecia udana próba lądowania pierwszego stopnia na statku Of Course I Still Love You na Oceanie Atlantyckim i druga po misji na GTO. Rakieta lądowała z bardzo dużą prędkością, niewiele poniżej limitu. W czasie lądowania strefy pochłaniania energii w nogach zostały wykorzystane, w związku z czym istniało ryzyko przewrócenia się rakiety.

15 czerwca 2016 – Eutelsat 117W B & ABS 2A – nagranie lądowania po stabilizacji – nagranie z barki

• Podczas lądowania pierwszego stopnia na OCISLY, zmniejszony ciąg w jednym z trzech silników używanych do lądowania doprowadził do zbyt mocnego uderzenia o pokład i w efekcie do zniszczenia stopnia.

18 lipca 2016 – CRS-9 – nagranie lądowania

• Pierwszy stopień rakiety bezpiecznie wylądował na Landing Zone 1. Było to drugie lądowanie na lądzie.

14 sierpnia 2016 – JCSAT-16

• Piąte udane lądowanie na platformie pływającej na oceanie. Podczas lądowania transmisja na żywo mocno przerywała, w związku z czym nie ma dostępnego ciągłego nagrania lądowania.

14 stycznia 2017 – Iridium-1 – nagranie lądowania

• Po starcie z Vandenberg Air Force Base, pierwszy stopień wylądował na platformie Just Read The Instructions na Oceanie Spokojnym. Było to pierwsze udane lądowanie po starcie z zachodniego wybrzeża Stanów Zjednoczonych.

19 lutego 2017 – CRS-10 – nagranie lądowania – nagranie z boostera – nagranie z dwóch kamer

• Pierwszy start z platformy LC-39A od czasów wahadłowców. Pierwsze lądowanie na lądzie w świetle dziennym.

31 marca 2017 – SES-10 – nagranie z barki (z trzech kamer)

• Satelita SES-10 został wyniesiony w kosmos przy użyciu boostera Falcona 9 z misji CRS-8. Był to pierwszy raz, kiedy ponownie użyto boostera rakiety orbitalnej. Tym razem pierwszy stopień po raz drugi wylądował na Of Course I Still Love You na Oceanie Atlantyckim. Była to jego ostatnia misja.

1 maja 2017 – NROL-76 – nagranie lądowania

• Pierwsza misja SpaceX dla Narodowego Biura Rozpoznania (ang. NRO – National Reconnaissance Office). Po starcie pierwszy stopień rakiety wylądował na Landing Zone 1.

3 czerwca 2017 – CRS-11 – nagranie lądowania – nagranie z powietrza

• Pierwszy lot używanej kapsuły Dragon, która wcześniej dostarczyła zapasy na Międzynarodową Stację Kosmiczną podczas misji CRS-4. Pierwszy stopień rakiety wylądował na Landing Zone 1. Przed tą misją LZ-1 pokryto farbą odbijającą fale radiowe, co pozwoliło na zwiększenie dokładności urządzeń nawigacyjnych Falcona 9 podczas lądowania. 

23 czerwca 2017 – BulgariaSat-1 – nagranie z barki – nagranie z boostera

• Druga misja z wykorzystaniem używanego pierwszego stopnia rakiety Falcon 9. Tym razem wykorzystano booster z misji Iridium-1. Kilka minut po starcie pierwszy człon rakiety wylądował na Of Course I Still Love You na Oceani Atlantyckim.

25 czerwca 2017 – Iridium-2 – nagranie lądowania

• Druga misja z satelitami Iridium NEXT. Drugie udane lądowanie na Just Read The Instructions na Oceanie Spokojnym po starcie z zachodniego wybrzeża Stanów Zjednoczonych.

14 sierpnia 2017 – CRS-12 – nagranie z boostera – nagranie z powietrza

• Pierwszy stopień rakiety Falcon 9 wylądował na Landing Zone 1.

24 sierpnia 2017 – FORMOSAT-5 – nagranie lądowania

• Trzecia misja z SLC-4E w Vandenberg Air Force Base, po której udało się wylądować pierwszym stopniem rakiety na JRTI.

7 września 2017 – OTV-5 – nagranie lądowania

• Misja z wahadłowcem X-37B. Pierwszy raz, kiedy ten samolot kosmiczny został wyniesiony w kosmos przez inną rakietę niż Atlas V. Pierwszy stopień Falcona 9 wylądował na LZ-1. 

8 października 2017 – Iridium-3 – nagranie lądowania

• Trzecia misja z satelitami Iridium NEXT. Pierwszy stopień wylądował na Just Read The Instructions na Oceanie Spokojnym.

12 października 2017 – EchoStar 105/SES-11 – nagranie lądowania

• Trzecia misja z wykorzystaniem sprawdzonego w locie pierwszego stopnia rakiety. Tym razem użyty został booster z misji CRS-10. Kilka minut po starcie pierwszy człon rakiety wylądował na OCISLY.

30 października 2017 – Koreasat-5A – nagranie lądowania

• Pierwszy stopień rakiety Falcon 9 wylądował na OCISLY.

15 grudnia 2017 – CRS-13 – nagranie lądowania (1) – nagranie lądowania (2) – nagranie lądowania (3)

• Czwarta misja z wykorzystaniem sprawdzonego w locie pierwszego stopnia rakiety. Użyty został booster z misji CRS-11. Pierwszy człon rakiety wylądował na LZ-1.

23 grudnia 2017 – Iridium-4

• Piąta misja wykorzystująca używany wcześniej pierwszy stopień rakiety. Booster wyposażony był w lotki sterujące, ale nie w nogi do lądowania. Po wykonaniu misji wylądował w oceanie. Nie opublikowano nagrania.

8 stycznia 2018 – Zuma – nagranie z boostera – nagranie z powietrza

• Misja z tajnym ładunkiem zbudowanym przez Northrop Grumman. Pierwszy stopień wylądował na LZ-1.

31 stycznia 2018 – GovSat-1

• Misja z satelitą komunikacyjnym dla rządu Luksemburga. Pierwszy stopień był wyposażony w lotki sterowe i nogi, ale służyły one jedynie do przeprowadzenia symulacji lądowania na oceanie. Prawdopodobnie testowano lądowanie przy włączonych trzech silnikach zamiast jednego, jak to zazwyczaj ma miejsce. Booster niespodziewanie przetrwał lądowanie. Nie udostępniono nagrania z lądowania.

6 marca 2018 – Hispasat 30W-6

• Misja z satelitą telekomunikacyjnym Hispasat 30W-6. Początkowo planowano lądowanie pierwszego stopnia na autonomicznej barce OCISLY na Oceanie Atlantyckim, został on nawet wyposażony w nogi i tytanowe lotki sterowe. Ostatecznie zrezygnowano z tego, ze względu na trudne warunki pogodowe w okolicy miejsca lądowania. Przeprowadzono jednak symulowane „lądowanie w oceanie”. Nie udostępniono nagrania z lądowania.

30 marca 2018 – Iridium-5

• Piąta misja z satelitami Iridium NEXT. Pierwszy stopień rakiety był wyposażony w nogi i lotki sterowe, które posłużyły do przeprowadzenia symulowanego lądowania na oceanie. Nie udostępniono nagrania z lądowania.

2 kwietnia 2018 – CRS-14

• Pierwszy stopień rakiety był wyposażony w nogi i lotki sterowe, które posłużyły do przeprowadzenia symulowanego lądowania na oceanie. Nie udostępniono nagrania z lądowania.

19 kwietnia 2018 – TESS – nagranie lądowania

• Pierwszy start ostatniego Falcona 9 w wersji Block 4. Booster wylądował na OCISLY.

11 maja 2018 – Bangabandhu 1 – nagranie lądowania

• Pierwszy start Falcona 9 w wersji Block 5. Booster wylądował na OCISLY.

22 lipca 2018 – Telstar 19 VANTAGE – nagranie lądowania

• Drugi start Falcona 9 Block 5. Pierwszy stopień rakiety wylądował na OCISLY.

25 lipca 2018 – Iridium-7 – nagranie lądowania

• Trzeci start Falcona 9 Block 5. Booster rakiety wylądował na barce Just Read The Instructions na Oceanie Spokojnym.

7 sierpnia 2018 – Merah Putih – nagranie lądowania

• Pierwsza misja, podczas której ponownie wykorzystano pierwszy stopień Falcona 9 w wersji Block 5. Booster wylądował na OCISLY.

10 września 2018 – Telstar 18 VANTAGE – nagranie lądowania

• Druga w ciągu dwóch miesięcy misja dla kanadyjskiej firmy Telesat. Pierwszy stopień Falcona 9 wylądował na OCISLY.

8 października 2018 – SAOCOM 1A – nagranie lądowania (1) – nagranie lądowania (2)

• Podczas tej misji użyto pierwszego stopnia rakiety, który wcześniej brał udział w misji Iridium-7. Była to pierwsza misja z zachodniego wybrzeża Stanów Zjednoczonych, podczas której booster wylądował na lądzie. 

15 listopada 2018 – Es'hail-2 – nagranie lądowania

• W czasie tego lotu użyto pierwszego stopnia rakiety, który w lipcu 2018 roku brał udział w misji z satelitą Telstar 19 VANTAGE. Booster wylądował na OCISLY. 

3 grudnia 2018 – Spaceflight SSO-A: SmallSat Express – nagranie lądowania

• Podczas tego startu użyto pierwszego stopnia rakiety, który wcześniej brał udział w dwóch misjach – Bangabandhu-1 oraz Merah Putih. Był to pierwszy raz, kiedy booster Falcona 9 został wykorzystany trzykrotnie. Rakieta ponownie wylądowała, tym razem na platformie JRTI na Oceanie Spokojnym. 

5 grudnia 2018 – CRS-16 – nagranie lądowania (1) – nagranie lądowania (2)

• W czasie tej misji planowano lądowanie pierwszego stopnia rakiety na Landing Zone 1 na Cape Canaveral. Na chwilę przed ostatnim uruchomieniem silników awarii uległ układ hydrauliczny lotek sterowych, które zostały zablokowane, w wyniku czego rakieta zaczęła wirować i ostatecznie wpadła do oceanu. Kilka dni po starcie rakieta została odholowana do Portu Canaveral, a następnie wyciągnięta na brzeg.

11 stycznia 2019 – Iridium-8 – nagranie lądowania

• Tym razem użyto boostera, który wcześniej brał udział w misji Telstar 18 VANTAGE. Rakieta ponownie została odzyskana – tym razem wylądowała na JRTI na Oceanie Spokojnym.

22 lutego 2019 – Nusantara Satu – nagranie lądowania

• Do tego lotu użyto pierwszego stopnia rakiety, który wcześniej brał udział w misjach Iridium-7 oraz SAOCOM-1A. Booster po raz kolejny został odzyskany – wylądował na OCISLY na Oceanie Atlantyckim.

2 marca 2019 – Crew Demo-1 – nagranie lądowania

• Pierwsza misja z załogową wersją statku Dragon. Pierwszy stopień rakiety wylądował na OCISLY na Oceanie Atlantyckim.

4 maja 2019 – CRS-17 – nagranie lądowania

• Do tej misji użyto nowego pierwszego stopnia rakiety Falcon 9, który wylądował na platformie OCISLY. Po powrocie do portu rakieta została przeniesiona na ląd, gdzie po raz pierwszy jej nogi do lądowania zostały złożone, a nie zdemontowane, jak miało to miejsce dotychczas. 

24 maja 2019 – Starlink-1 – nagranie lądowania

• W czasie tego lotu użyto pierwszego stopnia rakiety, który wcześniej brał udział w misjach Telstar 18 VANTAGE oraz Iridium-8. Booster ponownie został odzyskany – wylądował na OCISLY.

12 czerwca 2019 – RADARSAT Constellation Mission – nagranie lądowania

• Do tej misji użyty został pierwszy człon rakiety, który wcześniej był wykorzystany w czasie misji Crew Demo-1. Rakieta została ponownie odzyskana – wylądowała na platformie Landing Zone 4 w Vandenberg Air Force Base.

26 lipca 2019 – CRS-18 – nagranie lądowania (1), nagranie lądowania (2)

• Podczas tej misji użyto pierwszego stopnia rakiety, który wcześniej brał udział w misji CRS-17. Booster został po raz kolejny odzyskany – tym razem wylądował na platformie Landing Zone 1 na Cape Canaveral na Florydzie. 

11 listopada 2019 – Starlink-2 – nagranie lądowania

• Tym razem użyto pierwszego stopnia Falcona 9, który wcześniej brał udział w misjach Iridium-7, SAOCOM 1A oraz Nusantara Satu. Był to pierwszy booster, który został wykorzystany czterokrotnie. Podczas tej misji pierwszy człon rakiety odzyskano po raz kolejny poprzed lądowanie na platformie OCISLY na Oceanie Atlantyckim.

5 grudnia 2019 – CRS-19 – nagranie lądowania

• Do tego lotu użyto nowego pierwszego stopnia rakiety, który wylądował na platformie OCISLY na Oceanie Atlantyckim.

17 grudnia 2019 – JCSAT-18/Kacific1 – nagranie lądowania

• W czasie tego lotu wykorzystany został pierwszy stopień Falcona 9, który wcześniej brał udział w misjach CRS-17 oraz CRS-18. Pierwszy stopień rakiety został ponownie odzyskany poprzez lądowanie na platformie Of Course I Still Love You na Oceanie Atlantyckim.

7 stycznia 2020 – Starlink-3 – nagranie lądowania

• Tym razem użyto boostera, który poprzednio brał udział w misjach Telstar 18 VANTAGE, Iridium-8 oraz Starlink-1. Pierwszy stopień rakiety wylądował na platformie OCISLY na Oceanie Atlantyckim.

29 stycznia 2020 – Starlink-4 – nagranie lądowania

• W czasie tego lotu użyty został pierwszy stopień rakiety, który wcześniej brał udział w misjach Crew Demo-1 oraz RADARSAT Constallation Mission. Po separacji stopni, booster wylądował na platformie OCISLY na Oceanie Atlantyckim.

17 lutego 2020 – Starlink-5 – nagranie lądowania

• Tym razem użyto pierwszego stopnia rakiety, który wcześniej brał udział w misjach CRS-17, CRS-18 oraz JCSAT-18/Kacific1. Ponowne odzyskanie boosteraz zakończyło się niepowodzeniem – rakieta wykonała "miękkie lądowanie" w oceanie obok platformy OCISLY.

7 marca 2020 – CRS-20 – nagranie lądowania

• Podczas tej misji użyto pierwszego stopnia rakiety, który wcześniej brał udział w misji CRS-19. Booster udało się odzyskać po raz kolejny – tym razem wylądował na Landing Zone 1. 

18 marca 2020 – Starlink-6 – nagranie lądowania

• Tym razem po raz pierwszy użyto boostera rakiety Falcon 9, który poprzednio brał udział w czterech misjach – Iridium-7, SAOCOM 1A, Nusantara Satu oraz Starlink-2. Próba lądowania na platformie OCISLY zakończyła się niepowodzeniem.

22 kwietnia 2020 – Starlink-7 – nagranie lądowania

• Użyto boostera, który brał wcześniej udział w trzech misjach: Crew Demo-1, RADARSAT Constellation Mission oraz Starlink-4. Rakieta wylądowała na platformie OCISLY.

30 maja 2020 – Crew Demo-2 – nagranie lądowania

• Pierwsza misja załogowa Dragona. Użyto nowego pierwszego stopnia rakiety Falcon 9, który wylądował na OCISLY.

4 czerwca 2020 – Starlink-8 – nagranie lądowania

• Użyto pierwszego stopnia rakiety, który wcześniej był wykorzystany podczas czterech misji – Telstar 18 VANTAGE, Iridium-8, Starlink-1 i Starlink-3. Rakieta wylądowała na platformie Justr Read The Instructions (JRTI) na Oceanie Atlantyckim. Było to pierwsze lądowanie na tej barce po starcie ze wschodniego wybrzeża i jednocześnie pierwsze udane lądowanie boostera po piątym locie.

13 czerwca 2020 – Starlink-9 – nagranie lądowania

• Tym razem wykorzystano pierwszy człon rakiety pochodzący z misji CRS-19 i CRS-20. Booster po raz kolejny został odzyskany – wylądował na OCISLY.

Odzyskiwanie boosterów Falcona Heavy

6 lutego 2018 – Demonstration Mission – Boczny 1 –  Boczny 2 – nagranie lądowania (1) – nagranie lądowania (2) – nagranie lądowania (3) – nagranie lądowania (4) – Centralny – nagranie lądowania

• Pierwszy lot Falcona Heavy. Boostery boczne, które wcześniej były wykorzystane jako pierwsze stopnie Falcona 9 w misjach Thaicom 8 i CRS-9, wylądowały na LZ-1 i LZ-2. Podczas lądowania centralnego boostera odpalił się tylko 1 z 3 silników, w wyniku czego booster uderzył w ocean 100 metrów od statku z prędkością 500 km/h.

12 kwietnia 2019 – Arabsat-6A – Boczny 1 –  Boczny 2 – Centralny – nagranie lądowania (1) – nagranie lądowania (2)

• Drugi lot Falcona Heavy. Tym razem wszystkie boostery, który były nowe, wylądowały w wyznacoznych miejscach – boczne na Landing Zone 1 oraz Landing Zone 2 na Cape Canaveral na Florydzie, a środkowy na OCISLY na Oceanie Atlantyckim. Podczas powrotu na ląd środkowy człon przewrócił się i został uszkodzony – do portu wróciła jedynie jego dolna część.

25 czerwca 2019 – STP-2 – Boczny 1 –  Boczny 2 – nagranie lądowania (1) – nagranie lądowania (2) – Centralny – nagranie lądowania

• Trzecia misja Falcona Heavy. Boczne człony rakiety były tymi samymi, które brały udział w misji Arabsat-6A. Tym razem ponownie udało się odzyskać – wylądowały na Landing Zone 1 oraz Landing Zone 2 na Cape Canaveral. Środkowy człon rakiety uderzył w powierzchnię wody kilkadziesiąt metrów od platformy OCISLY i uległ zniszczeniu.

Odzyskiwanie osłon ładunku

SpaceX pracuje nad projektem odzysku osłon ładunku rakiet z rodziny Falcon od lat – co najmniej od misji SES-9 w 2016 roku, kiedy zaobserwowano gazy emitowane przez silniki manewrowe w osłonach. Osłona ładunku to lekka aerodynamiczna powłoka, która składa się z dwóch połówek, które podczas startu chronią ładunek od efektów akustycznych i atmosferycznych. Produkcja osłon kosztuje kilka milionów dolarów i jest długotrwałym procesem, więc SpaceX chce je odzyskiwać, aby móc używać ich wielokrotnie. W tym celu wprowadzano kolejne usprawnienia – najpierw do każdej połówki osłony dodano sterowalny spadochron oraz silniki manewrowe, a potem także osłonę termiczną na szczycie. Dzięki spadochronom i silnikom manewrowym połówki osłony mogą przetrwać ponowne wejście w atmosferę i dotrzeć do strefy odzysku na oceanie, w której odbywa się próba lądowania w ogromnych siatkach zamontowanych na pokładzie dwóch przystosowanych do tego celu statków: Ms. Tree oraz Ms. Chief. Możliwe jest także lądowanie na powierzchni oceanu (które w szczególności było testowane na początku), jednakże lądując w sieci unika się kontaktu ze słoną wodą, który utrudnia ponowne wykorzystywanie osłon.

31 marca 2017 – SES-10 – zdjęcia – nagranie

• Pierwsza próba lądowania osłon ładunku poprzez lądowanie na powierzchni oceanu. Według Elona Muska jedna z połówek wylądowała na oceanie w dobrym stanie, jednakże późniejsze zdjęcia pokazały osłonę ze znacznymi uszkodzeniami, które mogły powstać podczas procesu jej odzyskiwania.

1 maja 2017 – NROL-76

• Jedna z połówek wylądowała gładko na oceanie i została odzyskana w całości. Wylądowała ona ok. 6-7 km od celu.

23 czerwca 2017 – BulgariaSat-1

• Gładkie lądowanie nie powiodło się ze względu na problemy ze sterowalnym spadochronem.

11 października 2017 – SES-11 – zdjęcie

• Wyłowiono zniszczony fragment osłony.

30 października 2017 – Koreasat-5A – zdjęcie

• Do portu dostarczono osłonę przykrytą brezentem.

31 stycznia 2018 – GovSat-1

• Osłona nie została odzyskana.

22 lutego 2018 – PAZ – zdjęcie

• Pierwsza próba odzyskania osłon ładunku z użyciem mocno zmodyfikowanego statku Mr. Steven, na pokładzie którego zainstalowano cztery ogromne ramiona, na których rozpięto sieć, w którą miała zostać złapana połowa osłony. Osłona, wyposażona w sterowany spadochron, wpadła jednak do oceanu kilkaset metrów od statku i wylądowała gładko na powierzchni. Wizualnie wydawała się być w dobrym stanie, jednak wg źródeł podczas procesu wciągania jej na statek doznała poważnego pęknięcia.

30 marca 2018 – Iridium-5 – zdjęcie (1) – zdjęcie (2)

• Druga próba odzyskania jednej z osłon ładunku z użyciem statku Mr. Steven. Według Elona Muska zawiódł kierowany przy pomocy GPSa spadochron. Połówka osłony, która miała zostać złapana, uderzyła w powierzchnię wody z dużą prędkością. Ruch powietrza generowany przez spadającą osłonę utrudnia sterowanie spadochronem, dlatego firma planuje przeprowadzenie testów z użyciem helikoptera, aby znaleźć rozwiązanie problemu. Pomimo uderzenia w wodę, osłona wylądowała w całości.

11 kwietnia 2018 – TESS – zdjęcie – nagranie

• Kolejna próba lądowania na powierzchni oceanu. Obydwie połówki zostały odzyskane, jedna w dobrym stanie, druga zniszczona.

11 maja 2018 – Bangabandhu-1 – zdjęcie

• Kolejna próba lądowania na powierzchni oceanu. Statek wrócił do portu z jedną z połówek przykrytą brezentem.

22 maja 2018 – Iridium-6/GRACE-FO – zdjęcia (1) – zdjęcia (2)

• Trzecia próba odzyskania osłony ładunku przy pomocy statku Mr. Steven. Tym razem połówka osłony wpadła do oceanu zaledwie 50 metrów od statku. Na zdjęciach udostępnionych przez SpaceX wygląda, że nie została ona w żaden sposób uszkodzona. Druga połówka, która wylądowała na powierzchni oceanu, także wróciła w dobrym stanie.

4 czerwca 2018 – SES-12 – nagranie

• Kolejna próba lądowania na oceanie. Do portu wrócił statek z osłoną w dobrym stanie.

22 lipca 2018 – Telstar 19 VANTAGE – zdjęcia

• Kolejna próba lądowania na powierzchni oceanu. Do portu wrócił statek z jedną mocno uszkodzoną połówką.

25 lipca 2018 – Iridium-7– zdjęcia (1) – zdjęcie (2)

• Czwarta próba złapania osłon przy użyciu znacznie zmodyfikowanego statku Mr. Steven. Tym razem przeszkodą okazały się uskoki wiatru, które uniemożliwiły precyzyjne skierowanie spadających owiewek w kierunku statku. Załoga statku obserwowała opadanie osłon dzięki kamerom działającym w podczerwieni, jednakże ich złapanie było niemożliwe. Jedną z połówek odzyskano z powierzchni, jednak druga została uszkodzona.

3 grudnia 2018 – Spaceflight SSO-A: SmallSat Express – zdjęcia

• Kolejna próba złapania osłon przy użyciu statku Mr. Steven. Tak jak poprzednio, tak i tym razem osłony wpadły do oceanu niedaleko statku. Elon Musk poinformował jednak, że owiewki wylądowały w dobrym stanie i firma planuje ich ponowne użycie.

12 kwietnia 2019 – Arabsat-6A – zdjęcia (1) – zdjęcia (2) – zdjęcia (3) – zdjęcia (4) – zdjęcia (5) – nagranie

• Podczas drugiego startu Falcona Heavy odzyskano obie połowy osłon ładunku. Nie podjęto próby złapania ich w sieć, wylądowały one gładko na powierzchni oceanu i zostały wyłowione z wody po lądowaniu na spadochronach. Wykorzystano je ponownie podczas misji Starlink-2. 

24 maja 2019 – Starlink-1 – zdjęcia (1) – zdjęcia (2) – zdjęcie (3) – zdjęcia (4) – zdjęcia (5) – zdjęcie (6) – zdjęcia (7)

• Kolejna próba gładkiego lądowania na powierzchni oceanu. Obie połowy osłony ładunku wylądowały na spadochronach w Oceanie Atlantyckim, po czym zostały wyłowione i dostarczone na brzeg. Zostały one wykorzystane ponownie podczas misji Starlink-6.

25 czerwca 2019 – STP-2 – zdjęcie (1) – zdjęcia (2) – zdjęcia (3) – zdjęcia (4) – zdjęcie (5) – zdjęcia (6) – nagranie (1) – nagranie (2)

• Po raz pierwszy udało się złapać połowę osłony w sieć zainstalowaną na pokładzie statku GO Ms. Tree (dawniej Mr. Steven). Druga połowa zgodnie z planem wylądowała w wodzie, skąd została wyłowiona na pokład statku GO Navigator, jednakże doznała ona uszkodzeń.

7 sierpnia 2019 – AMOS-17 – nagranie – zdjęcia (1) – zdjęcie (2) – zdjęcia (3) – zdjęcie (4)

• Drugi raz połowa osłony ładunku została z powodzeniem złapana w sieć rozpiętą na statku GO Ms. Tree. Druga została wyłowiona z powierzchni oceanu i dostarczona do portu w dobrym stanie.

17 grudnia 2019 – JCSAT-18/Kacific1 – zdjęcia (1) – zdjęcie (2) – zdjęcie (3) – zdjęcie (4)

• Nieudana próba złapania osłon w sieci zainstalowane na statkach GO Ms. Tree oraz GO Ms. Chief. Obie części osłony zostały wyłowione z wody.

7 stycznia 2020 – Starlink-3 – zdjęcie (1) – zdjęcia (2) – zdjęcie (3) – zdjęcie (4)

• Nieudana próba złapania połowy osłony w sieć zainstalowaną na statku GO Ms. Tree. Była ona bardzo blisko udanego lądowania, jednakże spadochron zaplątał się w sieć i osłony nie udało się odzyskać. Druga połowa została wyłowiona z wody.

29 stycznia 2020 – Starlink-4 – nagranie – zdjęcia (1) – zdjęcia (2) – zdjęcia (3) – zdjęcie (4) – zdjęcia (5)

• Jedna połowa osłony ładunku została złapana w sieć zainstalowaną na statku GO Ms. Tree, drugiej nie udało się złapać przy użyciu statku GO Ms. Chief – została ona wyłowiona z oceanu.

17 lutego 2020 – Starlink-5 – zdjęcia

• Nie udało się złapać osłon przy użyciu statków GO Ms. Tree oraz GO Ms. Chief. Obydwie połówki zostały poważnie uszkodzone.

18 marca 2020 – Starlink-6 – zdjęcia (1) – zdjęcia (2) – zdjęcia (3) – zdjęcie (4) – zdjęcia (5) – zdjęcia (6) – zdjęcia (7) – zdjęcia (8)

• Nieudana proba złapania osłon przy użyciu statków GO Ms. Chief i GO Ms. Tree. Obie połowy wpadły do oceanu, skąd zostały wyciągnięte na pokład statków. Jedna połowa została zniszczona. 

22 kwietnia 2020 – Starlink-7 – zdjęcia (1) – zdjęcia (2) – zdjęcia (3) – nagranie (1) – nagranie (2) – nagranie (3)

• Nie odbyła się próba złapania osłon w sieci ze względu na trwające usprawnienia w oprogramowaniu używanym zarówno w osłonach, jak i w statkach. Obydwie połówki wylądowały na powierzchni oceanu i zostały odzyskane w dobrym stanie.

4 czerwca 2020 – Starlink-8 – zdjęcia (1) – zdjęcia (2) 

• Nieudana praóba złapania osłon w sieci na statkach GO Ms. Tree i GO Ms. Chief. Osłony wylądowały w wodzie, skąd zostały wyłowione. Jedna połowa została znacznie uszkodzona. 

Poza próbami złapania osłon w czasie misji, SpaceX przeprowadziło też serię testów, podczas których osłony zrzucano z helikoptera, a następnie próbowano je złapać przy użyciu statku Mr. Steven (obecnie GO Ms. Tree).

Dragon

2-8 marca 2019 – Crew Demo-1 – start – dokowanie – lądowanie

• Pierwszy orbitalny lot załogowej wersji statku Dragon. Podczas misji kapsuła autonomicznie zadokowała do Międzynarodowej Stacji Kosmicznej, a kilka dni później samodzielnie odłączyła się i powróciła bezpiecznie na Ziemię, gdzie wylądowała w Oceanie Atlantyckim.

Testy spadochronów

12 sierpnia 2010 – zrzucenie Dragona – nagranie

• Test spadochronów i procedur odzyskiwania statku.

16 stycznia 2014 – test spadochronów w ramach programu CCiCap – nagranie

• Test ulepszonych spadochronów Dragona.

styczeń 2016 – test spadochronów Dragona 2 – nagranie

czerwiec 2018 – test spadochronów Dragona 2 – nagranie (1), nagranie (2)

• Sprawdzono działanie spadochronów podczas symulowanego przerwania misji na niskiej wysokości.

kwiecień 2019 – test spadochronów Dragona 2

• Symulowano uszkodzenie jednego z czterech spadochronów głównych. Trzy pozostałe spadochrony nie otworzyły się w pełni i konstrukcja testowa uległa uszkodzeniu po tym, jak uderzyła w ziemię z wyższą prędkością, niż zakładano. 

wrzesień 2019 – test spadochronów Dragona 2 – nagranie

• Udany test użycia spadochronów na niskiej wysokości podczas symulowanej ucieczki statku z platformy startowej, która mogłaby mieć miejsce w razie awarii rakiety przed startem. 

listopad 2019 – test spadochronów Dragona 2 – nagranie

• Udany test lądowania na spadochronach nowej generacji podczas symulowanej awarii jednego z nich.

Testy systemu ewakuacji

6 maja 2015 – test systemu ewakuacji z platformy startowej – nagranie naziemne – nagranie z kapsuły (POV)

• Celem było przetestowanie systemów bezpieczeństwa kapsuły załogowej

20 kwietnia 2019 – naziemny test systemu ewakuacji – nagranie z platformy testowej

• Testowano silniki Draco oraz SuperDraco w statku, który brał udział w misji Crew Demo-1 kilka tygodni wcześniej. Po udanym teście silników manewrowych Draco zamierzano uruchomić silniki SuperDraco. Tuż przed ich uruchomieniem doszło do eksplozji, w wyniku której kapsuła została zniszczona.

13 listopada 2019 – naziemny test systemu ewakuacji – nagranie

• Przeprowadzono test systemu ewakuacji, w którym zmodyfikowano układ paliwowy po wybuchu statku Dragon w kwietniu 2019. 

19 stycznia 2020 – test systemu ewakuacji w trakcie lotu – nagranie

• Test miał na celu sprawdzenie możliwości ewakuacji załogi w najgroźniejszym momencie lotu – w czasie doświadczania największego ciśnienia dynamicznego (Max-Q). Do testu został użyty pierwszy stopień Falcona 9, który wcześniej brał udział w trzech misjach oraz drugi stopień bez silnika. Początkowo planowano wykorzystanie do tego testu statku Dragon, który brał udział w misji Crew Demo-1, jednak ze względu na jego zniszczenie podczas testów naziemnych, użyta została kapsuła, która wcześniej była przygotowywana do pierwszej testowej misji załogowej. Podczas testu rakieta została zniszczona przez siły aerodynamiczne po separacji statku.

DragonFly

Po sukcesie programu Grasshoppera, SpaceX testowało kapsułę Dragon 2 w programie nazwanym DragonFly.

Planowanych było kilka testów:

• Zrzucenie kapsuły z helikoptera na wysokości 3000 m i lądowanie przy użyciu spadochronów i silników.
• Zrzucenie kapsuły z helikoptera na wysokości 3000 m i lądowanie przy użyciu tylko silników.
• Start i lądowanie przy użyciu spadochronów i silników.
• Start i lądowanie przy użyciu tylko silników.

Ostatecznie wycofano się z pomysłu lądowania statkiem przy użyciu silników i wyżej wymienione testy nie zostały przeprowadzone. 

Ocena środowiskowa Federalnej Administracji Lotnictwa (PDF)

24 listopada 2015 – test nr 1 zawiśnięcia Dragona 2 – nagranie

• Dragon 2, napędzany ośmioma silnikami SuperDraco, wykonał udany test zawiśnięcia w placówce rozwoju rakiet SpaceX w McGregor, w Teksasie. Pierwszy test (krótkie uruchomienie silników celem weryfikacji systemu napędu) odbył się 22 listopada, natomiast dłuższe uruchomienie 2 dni później zademonstrowało możliwość sterowania pojazdem podczas zawiśnięcia.

Silniki rakietowe

Kestrel

• https://www.youtube.com/watch?v=GwHLgWL2MCQ  

Merlin

• https://www.youtube.com/watch?v=Pigsq5rt-mY – kontrola wektora ciągu
• https://www.youtube.com/watch?v=Yn81Mr1vyUE – turbopompa
• https://www.youtube.com/watch?v=mmAmq-16TQo – M1A
• https://www.youtube.com/watch?v=nH_2uLABBIU – M1A
• https://www.youtube.com/watch?v=JOHp0YMdfa0 – M1A
• https://www.youtube.com/watch?v=TjdqLtfNc04 – M1C
• https://www.youtube.com/watch?v=pnQESl6ouT8 – M1C
• https://www.youtube.com/watch?v=wkdReoxGHG8 – M1CV
• https://www.youtube.com/watch?v=84AR0blEs7U – dwa silniki F9
• https://www.youtube.com/watch?v=6Q3Irq4adY4 – trzy silniki F9
• https://www.youtube.com/watch?v=2G0ljStr3Tw – pięć silników F9
• https://www.youtube.com/watch?v=95-bpIko-jw – dziewięć silników F9
• https://www.youtube.com/watch?v=I8-61AzLnlA – dziewięć silników F9
• https://www.youtube.com/watch?v=UMqyS6FWeA8 – pierwszy stopień F9
• https://www.youtube.com/watch?v=yb603UbBh0s – drugi stopień F9
• https://www.youtube.com/watch?v=976LHTpnZkY – Merlin 1D
• https://www.youtube.com/watch?v=Zj0851Wkm9c – Merlin 1D
• https://www.youtube.com/watch?v=CgIghRD4-ao – F9 v1.1

Draco

• https://www.youtube.com/watch?v=Z5j5exxNZFw
• https://www.youtube.com/watch?v=8kWOsughufU

SuperDraco

• https://www.youtube.com/watch?v=PUUnYgo1-lI
• https://www.youtube.com/watch?v=VP_kGlmOH9U
• https://www.youtube.com/watch?v=lIGVi_rMFGw
• https://vine.co/v/OTBtbH9Bxzm
• https://vine.co/v/O3AB1BBUBd2

Raptor

Raptor to silnik zasilany metanem i ciekłym tlenem, który ma zostać użyty w rakiecie Starship, która ma być wykorzystywana m.in. do załogowych lotów na Księżyc oraz na Marsa. Ma on mieć ciąg ok. 2000 kN, ponad dwa razy więcej niż najnowsza wersja silnika Merlin 1D. Testy komponentów do Raptora rozpoczęły się w Stennis Space Center, ośrodku NASA w Luizjanie, w połowie 2004 roku. W latach 2015-16 SpaceX zbudowało swoje własne poziome stanowisko testowe w należącym do firmy ośrodku w McGregor w Tekasie. Jest ono dedykowane dla nowego silnika i można w nim zamontować maksymalnie trzy silniki jednocześnie. Od tamtej pory testy Raptora kontynuowano w McGregor, od marca 2019 roku jego egzemplarze były także montowane w kolejnych prototypach statku Starship, budowanych w ośrodku SpaceX w Boca Chica w Teksasie. W lutym 2020 roku w McGregor uruchomiono również pojedyncze pionowe stanowisko testowe.

• 2016 – Nagranie testu silnika Raptor pokazane podczas prezentacji Elona Muska na IAC 2016 – nagranie
• 2017 – 39-sekundowy test silnika Raptor pokazany podczas prezentacji Elona Muska na IAC 2017 – nagranie
• 2018 – Nagranie testu silnika Raptor pokazane podczas prezentacji pierwszego prywatnego pasażera rakiety Starship – nagranie
• 4 lutego 2019 – Pierwsze uruchomienie przeprojektowanego silnika Raptor – nagranie (1) – nagranie (2)
• 7 lutego 2019 – Test silnika Raptor podczas którego osiągnięto ciąg >170 ton, wymagany przez ówczesny projekt rakiety Starship – zdjęcie
• 3 kwietnia 2019 – Pierwsze uruchomienie silnika Raptor zamontowanego w prototypie statku Starship (test statyczny) – nagranie
• 6 kwietnia 2019 – Kolejny test statyczny prototypu statku Starship – nagranie (1) – nagranie (2)
• 17 lipca 2019 – Kolejny test statyczny prototypu statku Starship – nagranie
• 26 lipca 2019 – Lot prototypu statku Starship na wysokość ok. 16 metrów – nagranie (1) – nagranie (2) – nagranie (3) – nagranie (4)
• 27 sierpnia 2019 – Lot prototypu statku Starship na wysokość ok. 150 metrów – nagranie
• 2019 – Nagranie testu silnika Raptor pokazane podczas prezentacji Elona Muska w Boca Chica – nagranie
• 5 maja 2020 – Pierwszy test statyczny pełnowymiarowego prototypu statku Starship – nagranie
• 6 maja 2020 – Kolejny test statyczny prototypu statku Starship – nagranie

Separacja stopni

200? – separacja stopni Falcona 1 – nagranie

Zweryfikowano możliwość separacji pierwszego i drugiego stopnia rakiety Falcon 1.

200? – separacja osłony ładunku Falcona 1 – nagranie

Zweryfikowano możliwość separacji aerodynamicznej osłony ładunku w rakiecie Falcon 1.

2010 – Dragon - separacja bagażnika – nagranie

Zweryfikowano możliwość separacji Dragona od jego bagażnika.

2013 – separacja osłony ładunku Falcona 9 – nagranie

Zweryfikowano możliwość separacji aerodynamicznej osłony ładunku w rakiecie Falcon 9.

2016 – separacja stopni Falcona 9 – nagranie

Zweryfikowano możliwość separacji pierwszego i drugiego stopnia rakiety Falcon 9.

Starship

Budowa i testy prototypów statku Starship