Podczas tej misji na orbitę heliosynchroniczną trafiły trzy identyczne satelity obserwacyjne, które razem tworzą nową konstelację RADARSAT, należącą do Kanadyjskiej Agencji Kosmicznej (CSA). Konstelacja ma być uzupełnieniem oraz następcą znajdującego się obecnie na orbicie satelity RADARSAT-2. Na pokładzie każdego z satelitów znajduje się radar z syntetyzowaną aperturą (ang. SAR – Synthetic Aperture Radar), pozwalający na pozyskiwanie obrazów powierzchni Ziemi w wysokiej rozdzielczości, a także system automatycznej identyfikacji statków (ang. AIS – Automated Identification System).

Konstelacja została zaprojektowana tak, aby spełniać trzy główne zadania:

• Obserwacja mórz i oceanów
  Technologia radarowa jest preferowanym wyborem jeśli chodzi o obserwację oceanów, mórz i wybrzeży, ponieważ pochmurna czy mglista pogoda nie stanowią dla niej przeszkody. Satelity pomogą w monitorowaniu gór lodowych, wiatru na morzach i oceanach oraz wycieków ropy. Będą także obserwować położenie statków.
• Wspomaganie zarządzania kryzysowego
  Konstelacja ma pomóc w łagodzeniu skutków katastrof naturalnych poprzez wykorzystanie interferometrii radarowej, pozwalającej na dokładne mapowanie i monitorowanie zmian na powierzchni Ziemi. Dane przesyłane przez satelity będą pomocne w czasie powodzi i trzęsień ziemi, pomogą wykrywać i przewidywać osuwiska oraz pozwolą na monitorowanie huraganów.
• Monitorowanie ekosystemu
  Satelity mogą znaleźć zastosowanie w rolnictwie, poprzez mapowanie i klasyfikację rodzaju plonów oraz właściwości gleby. Będą także monitorowały lasy, m.in. szacując ilość biomasy i gęstość lasów oraz obserwowały zmiany na lądzie mogące mieć wpływ na dziką zwierzynę, szczególnie na terenie parków narodowych. Pozwolą również na mapowanie i klasyfikację terenów bagiennych oraz na monitorowanie zmian wynikających z erozji wybrzeża.

Oprócz tego agencja spodziewa się, że dla satelitów znajdzie się wiele innych doraźnych zastosowań, zarówno w sektorze prywatnym jak i publicznym, w Kanadzie oraz innych krajach. Zastosowanie trzech satelitów pozwala na zwiększenie częstotliwości przelotów nad danym terenem, co znacząco zwiększa spektrum możliwych zastosowań danych przesyłanych przez satelity.

Projektowany czas pracy satelitów na orbicie wynosi 7 lat.

Podczas tej misji wykorzystany został pierwszy stopień Falcona 9, który wcześniej wziął udział w misji Crew Demo-1 w marcu 2019 roku. Po oddzieleniu się drugiego stopnia booster wylądował na platformie Landing Zone 4 w Vandenberg Air Force Base w Kalifornii.

Test statyczny przed misją odbył się 8 czerwca.

Źródła: CSA (1), CSA (2), Gunter's Space Page, Teslarati, Chris Bergin (1), Chris Bergin (2), CSA (3), CSA (4), SpaceX, US Launch Schedule