Na 3 grudnia, na godzinę 19:32 czasu polskiego (18:32 UTC) SpaceX zaplanowało przeprowadzenie misji Spaceflight SSO-A: SmallSat Express. Okno startowe potrwa 28 minut. Start odbędzie się z platformy SLC-4E w Vandenberg Air Force Base w Kalifornii. Po starcie planowane jest lądowanie pierwszego stopnia rakiety na autonomicznej barce Just Read The Instructions (JRTI) na Oceanie Spokojnym. 

Start będzie można obejrzeć na żywo na naszej stronie. 

Podczas misji SSO-A na orbitę polarną mają trafić 64 satelity – 15 mikrosatelitów oraz 49 cubesatów. Zostały one zbudowane na potrzeby 34 klientów z 17 krajów – Australii, Brazylii, Finlandii, Hiszpanii, Holandii, Indii, Jordanii, Kanady, Kazachstanu, Korei Południowej, Niemiec, Polski, Stanów Zjednoczonych, Szwajcarii, Tajlandii, Wielkiej Brytanii i Włoch. Będzie to pierwsza misja w pełni dedykowana firmie Spaceflight, która dotychczas oferowała jedynie umieszczanie satelitów na orbicie dodatkowo przy wynoszeniu większych ładunków.

Lista mikrosatelitów, które zostaną dostarczone na orbitę podczas tej misji:

• Capella-1
  Satelita należący do firmy Capella Space z Kalifornii, który ma być demonstratorem technologii dla planowanej konstelacji Capella Synthetic Aperture Radar. Satelity mają wykorzystywać radar w paśmie X, aby uzyskiwać zdjęcia pogodowe w rozdzielczości do 0,5 m za pomocą rozkładanej anteny o rozmiarze prawie 30 metrów. Docelowo konstelacja ma liczyć 36 satelitów na 12 płaszczyznach orbitalnych.

• ESEO (European Student Earth Orbiter)
  Jest to projekt tworzony przez studentów w ramach projektów Biura Edukacji Europejskiej Agencji Kosmicznej. Satelita ma wykonywać zdjęcia Ziemi, mierzyć poziom promieniowania oraz testować technologie dla kolejnych misji edukacyjnych. Ma także pozwolić radioamatorom na odbieranie danych oraz telemetrii na Ziemi. Satelita realizuje cele edukacyjne, do których należy umożliwienie studentom pracy nad rzeczywistymi, wymagającymi projektami związanymi z kosmosem, aby pomóc wykształcić przyszłe pokolenie wykwalifikowanych inżynierów kosmicznych.

• Eu:CROPIS (Euglena and Combined Regenerative Organic-Food Production in Space)
  Satelita stworzony przez Niemiecką Agencję Kosmiczną (DLR), który ma badać wzrost roślin w warunkach mniejszego przyciągania grawitacyjnego niż na Ziemi. Satelita będzie obracał się wokół własnej osi, dzięki czemu będzie mógł symulować przyspieszenie grawitacyjne panujące na Księżycu (0,16 g) lub na Marsie (0,38 g). Na pokładzie satelity znajdą się dwie szklarnie – pierwsza z nich będzie działała w warunkach księżycowych przez pierwsze 6 miesięcy, druga w warunkach marsjańskich przez kolejne 6 miesięcy.

• eXCITe (eXperiment for Cellular Integration Technologies)
  Misja ta ma przetestować możliwość budowania satelitów z modularnych części, tzw. „satletów”. Są to niewielkie moduły, które zapewniają satelicie różne funkcje, dzieląc między sobą dane oraz zasilanie. Podczas misji sprawdzone mają zostać m.in. zdolność do przetrwania startu, utrzymywanie odpowiednich warunków termicznych na orbicie oraz komunikacja z Ziemią. Satelita został zbudowany przez firmę NovaWurks dla DARPA (Agencja Zaawansowanych Projektów Badawczych w Obszarze Obronności USA).

• FalconSat-6
  Jest to zbudowany przez Akademię Sił Powietrznych Stanów Zjednoczonych satelita, na pokładzie którego na orbitę trafi pięć ładunków. Najważniejszy z nich to silnik Halla, którego nie udało się prawidłowo przetestować podczas lotu poprzedniego satelity. Towarzyszyć mu będzie eksperyment badający m.in. zanieczyszczenie związane z uruchamianiem silnika Halla oraz odgazowywanie satelity. Przetestowane zostaną również systemy związane ze świadomością sytuacyjną w kosmosie i nowe technologie paneli słonecznych oraz zbadana zostanie propagacja fal w jonosferze.

• BlackSky Global-2
  Jest to jeden z satelitów powstającej konstelacji BlackSky należącej do firmy Spaceflight Industries, której celem ma być obserwacja Ziemi w rozdzielczości ok. 1 m. Jest to druga wersja satelity (Block 2), ulepszona w stosunku do satelitów testowych, mająca większe panele słoneczne i mogąca wykonywać zdjęcia w czterech długościach fal, a także zdjęcia panchromatyczne. Satelita ma pracować na orbicie przez trzy lata. Pełna konstelacja, składająca się z 60 satelitów, jest planowana na 2019 rok.

• Hawk A, Hawk B, Hawk C
  HawkEye 360, firma z siedzibą w stanie Virginia, pracuje nad stworzeniem sieci satelitów, która za pomocą częstotliwości radiowych pomoże w monitorowaniu transportu w powietrzu, na lądzie i na ziemi, a także będzie zapewniać asystę w sytuacjach kryzysowych. Będzie to więc w praktyce cywilny system rozpoznania elektromagnetycznego (tzw. SIGINT). Konstelacja satelitów będzie zbierać informacje o sygnałach radiowych na całym świecie, co pozwoli na mapowanie oraz analizę częstotliwości radiowych. Podczas tego startu na orbitę trafią pierwsze trzy satelity testowe.

• ICEYE-X2
  Jest to prototyp, drugi satelita testowy, mający sprawdzić technologię niezbędną do stworzenia konstelacji obrazującej Ziemię za pomocą technologii radarowej. Konstelacja ma dostarczać obrazy niemalże w czasie rzeczywistym. Twórcą i operatorem satelity jest firma ICEYE z Finlandii, której współzałożycielem jest Polak, Rafał Modrzewski. W budowie satelity uczestniczył również polski podwykonawca.

• KazSTSAT
  Satelita obserwacyjny należący do firmy Ghalam LLP z Kazachstanu, zbudowany we współpracy z firmą Surrey Satellite Technology Ltd (SSTL) na bazie platformy SSTL-X50 Earthmapper. Może on robić zdjęcia o rozdzielczości 22 metrów w wielu różnych widmach. W ciągu pięciu dni satelita ma wykonywać zdjęcia całej planety, dzięki czemu może być wykorzystywany do zastosowań wymagających częstego obrazowania tej samej lokalizacji, takich jak obserwowanie upraw, monitorowanie powodzi, ocenianie jakości wody, monitorowanie lasów, czy zarządzanie kryzysowe. Satelita dołączy do zarządzanej przez firmę SSTL konstelacji DMCii wykorzystywanej m.in. do łagodzenia skutków klęsk żywiołowych.

• NEXTSat-1
  Koreański satelita, który powstał w Koreańskim Instytucie Nauki i Technologii (KAIST). Ma on przetestować ustandaryzowaną platformę dla małych satelitów oraz przeprowadzić weryfikację technologii, które zwiększą możliwości niezależnego działania Korei w przestrzeni kosmicznej, m.in. w obszarach monitorowania globalnego środowiska oraz obserwacji astronomicznych. Dzięki satelicie koreańscy naukowcy zyskają również możliwość pracy i nabywania doświadczenia w sektorze kosmicznym. Na pokładzie satelity znajdzie się instrument mający wykrywać strumienie cząstek o energiach rzędu 10 MeV w okolicach Ziemi oraz spektrometr mający obserwować kosmiczne promieniowanie tła oraz pobliskie galaktyki, celem badania historii powstawania gwiazd.

• SkySat-14, SkySat-15
  Komercyjne satelity obserwacyjne należące do firmy Planet Labs, mające wykonywać zdjęcia Ziemi, panchromatyczne oraz na wielu długościach fal. Każdy satelita ma na pokładzie teleskop oraz detektor CMOS wysokiej rozdzielczości, co umożliwia robienie zdjęć o rozdzielczości do ok. 1,1 m. Satelita ma pracować na wysokości ok. 500 km nad Ziemią, natomiast w przyszłości firma planuje również umieszczanie satelitów na niższych orbitach, co umożliwi wykonywanie zdjęć planety w wyższej rozdzielczości.

• STPSat-5
  Eksperymentalny satelita dla Departamentu Obrony USA, zbudowany przez firmę Sierra Nevada Corporation na bazie platformy SN-50. Na jego pokładzie znajdą się cztery ładunki, dostarczone przez Dowództwo Morskich i Kosmicznych Systemów Wojennych (SPAWAR), Akademię Sił Powietrznych USA (USAFA), Morskie Laboratorium Badawcze (NRL) oraz Laboratorium Badawcze Sił Powietrznych (AFRL). Badane będą m.in. gęstość oraz częstotliwość plazmy.

Poza nimi na szczycie Falcona 9 poleci również 49 cubesatów, w tym polski, zbudowany na Politechnice Warszawskiej satelita PW-Sat2. Jest to cubesat o rozmiarze 2U, którego głównym celem jest przetestowanie żagla o powierzchni 4 m² służącego do deorbitacji. Zadaniem żagla jest zwiększenie powierzchni satelity, a w efekcie oporu aerodynamicznego, który na niskich orbitach wciąż jest istotnym czynnikiem hamującym. Dodatkowo mają zostać przetestowane rozkładane panele słoneczne, czujnik Słońca oraz algorytmy sterowania satelitą.

Osoby bardziej zainteresowane tym satelitą mogą znaleźć jego oprogramowanie i dokumentację tutaj:

• https://github.com/PW-Sat2 
• https://pw-sat.pl/dokumentacja/

W czasie misji SSO-A użyty zostanie pierwszy stopień rakiety Falcon 9, który wcześniej brał udział w dwóch misjach – Bangabandhu-1 oraz Merah Putih. Będzie to pierwszy raz, kiedy booster zostanie użyty trzykrotnie. Jest to pierwszy wyprodukowany egzemplarz pierwszego stopnia Falcona 9 w wersji Block 5. Będzie to również pierwszy booster, który odbędzie lot z każdej z trzech aktywnych platform startowych SpaceX. Dotychczas rakieta startowała z platform LC-39A w Centrum Kosmicznym im. Kennedy'ego oraz SLC-40 na Cape Canaveral.  

Tym razem planowane jest kolejne lądowanie pierwszego stopnia rakiety. Ze względu na to, że w czasie powrotu na Ziemię booster miałby przelatywać nad platformą startową SLC-6, gdzie do startu przygotowywana jest rakieta Delta IV Heavy z satelitą NROL-71 dla Narodowego Biura Rozpoznania (NRO – National Reconnaissance Office), konieczne jest lądowanie na oceanie, zamiast na platformie Landing Zone 4. Autonomiczna barka JRTI zostanie jednak ustawiona bardzo blisko brzegu, co powinno pozwolić na znacznie szybsze przetransportowanie rakiety z powrotem na ląd, do Portu Los Angeles.

Misja SSO-A będzie kolejną, podczas której przeprowadzona zostanie próba złapania osłon ładunku w sieć zainstalowaną na pokładzie statku Mr. Steven. Wszystkie dotychczasowe próby kończyły się niepowodzeniem i owiewki spadały na spadochronie do ocenu niedaleko statku. W ostatnich tygodniach SpaceX przeprowadziło jednak kilka testów związanych z łapaniem osłon zrzucanych z helikoptera, które mogły znacznie usprawnić proces.

Test statyczny przed misją przeprowadzono 16 listopada. Po nim rakieta wróciła do hangaru, gdzie na jej szczycie zainstalowano ładunek, który wyniesie w kosmos. 

Początkowo misja miała się odbyć 19 listopada. Ze względu na konieczność przeprowadzenia dodatkowej inspekcji rakiety, zdecydowano o przesunięciu startu na 28 listopada. Na ten dzień jednak prognozy pogody nie były zbyt optymistyczne. Przeszkodą były wiejące na dużych wysokościach silne wiatry, które mogłyby utrudnić kontrolę nad rakietą, a w rezultacie doprowadzić do jej uszkodzenia. SpaceX podjęło więc decyzję o przesunięciu startu na 2 grudnia. Na około 10 godzin przed startem firma poinformowała za pośrednictwem Twittera, że konieczne będzie dodatkowe sprawdzenie drugiego stopnia rakiety, w związku z czym start przesunięto na 3 grudnia.

Źródła: SpaceX (1), SpaceX (2), Spaceflight, PW-Sat2, Gunter's Space Page (1), Chris Bergin, SpaceX (2), Forum NSF, Gunter's Space Page (2), Gunter's Space Page (3), Gunter's Space Page (4), Gunter's Space Page (5), Gunter's Space Page (6), Gunter's Space Page (7), Gunter's Space Page (8), Gunter's Space Page (9), ICEYE, Gunter's Space Page (10), SST-US, DMCii, Gunter's Space Page (11), KASI, Gunter's Space Page (12), Gunter's Space Page (13), Sierra Nevada Corporation