Starlink Group 4-19 (Starlink-48) to czterdziesta ósma dedykowana misja z satelitami budowanej przez SpaceX konstelacji Starlink, mającej docelowo zapewniać dostęp do Internetu na całym świecie. Na niską orbitę okołoziemską (LEO) o inklinacji 53,2° wyniesione zostały 53 satelity.

Struktura satelitów jest płaska i zoptymalizowana tak, aby zajmowały jak najmniej przestrzeni, co umożliwia ich gęste upakowanie pod osłoną ładunku Falcona 9. Każdy z satelitów wyposażony jest w panel słoneczny, szukacz gwiazd umożliwiający orientację w przestrzeni kosmicznej oraz napędzane kryptonem silniki jonowe. Satelity zostały zaprojektowane w taki sposób, aby spalać się w 100% podczas wejścia w atmosferę. Wszystkie satelity są wyposażone w osłony przeciwsłoneczne (ang. sunshade), mające znacząco zredukować ilość światła odbijanego przez satelity i w efekcie ich jasność na nocnym niebie. Satelity posiadają także możliwość komunikacji laserowej pomiędzy sobą.

Podczas tego lotu po raz pierwszy w historii pierwszy stopień rakiety Falcon 9 został użyty po raz trzynasty. Wcześniej brał on udział w misjach GPS III SV03, Turksat 5A, Transporter-2 oraz dziewięciu misjach Starlink.