W poniedziałek 11 listopada o godzinie 15:56 czasu polskiego (14:56 UTC) rakieta Falcon 9 wystartowała z platformy SLC-40 na Cape Canaveral na Florydzie i wyniosła na orbitę 60 satelitów należącej do SpaceX konstelacji Starlink, której celem jest zapewnianie dostępu do Internetu na całym świecie.

Pierwsze dwa testowe satelity Starlink zostały wystrzelone w kosmos w lutym 2018 roku podczas misji PAZ, były to jednak bardzo wczesne prototypy i znacząco różniły się od wersji produkcyjnej. Kolejna testowa seria 60 satelitów, zbliżonych konstrukcją do wersji docelowej, trafiła na orbitę w maju 2019 roku, a co najmniej 50 z nich znajduje się na operacyjnej orbicie.

Podczas misji Starlink-1 po raz pierwszy wyniesiono w kosmos satelity w wersji produkcyjnej. W porównaniu do poprzedniej serii pięciokrotnie zwiększono przepustowość, podwojono liczbę wiązek, jakie może generować pojedynczy satelita oraz dodano system anten pracujących w paśmie Ka. Satelity zostały także zmodyfikowane w taki sposób, aby spalać się w 100% podczas wejścia w atmosferę. Masa pojedynczego satelity wynosi ok. 260 kg, czyli o ok. 33 kg więcej w porównaniu do serii testowej. Nie jest to jednak ostateczna wersja satelitów Starlink, SpaceX planuje cały czas wprowadzać iteracyjne zmiany w projekcie. Wiadomo między innymi, że firma chce zredukować jasność satelitów na nocnym niebie.

Satelity zostały umieszczone na orbicie ok. 280 km nad powierzchnią Ziemi. Przejdą one testy wszystkich podsystemów, a następnie każdy sprawny satelita sam podniesie swoją orbitę do wysokości ok. 550 km. Początkowa orbita jest o ok. 160 km niższa w porównaniu do poprzedniego startu, co ma sprawić, że w przypadku awarii układu napędowego uszkodzone satelity zdeorbitują znacznie szybciej, ze względu na znacząco większe opory powietrza na tej wysokości.

Podczas tej misji po raz pierwszy booster Falcona 9 został wykorzystany po raz czwarty – wcześniej brał on udział w misjach Iridium-7 w lipcu 2018 roku, SAOCOM 1A w październiku 2018 roku oraz Nusantara Satu w lutym 2019 roku. Tym razem po oddzieleniu się drugiego stopnia wylądował on na platformie Of Course I Still Love You (OCISLY) na Oceanie Atlantyckim. Po raz pierwszy doszło także do ponownego wykorzystania osłon ładunku. Wcześniej brały one udział w misji Falcona Heavy, Arabsat-6A, w kwietniu 2019 roku, kiedy po separacji wylądowały na powierzchni Oceanu Atlantyckiego. Pierwotnie planowano ponownie odzyskać osłony takżę podczas tej misji, jednakże zrezygnowano z podjęcia próby, obawiając się o stan struktury do łapania osłon na pokładzie statków GO Ms. Tree i GO Ms. Chief, po tym jak doświadczyły one ciężkich warunków na oceanie podczas podróży z Portu Canaveral do miejsca planowanego odzysku osłon.

Wg SpaceX potrzeba sześciu startów Falcona 9 z satelitami Starlink, aby rozpocząć oferowaniu usług dostępu do Internetu na wysokich szerokościach geograficznych, w tym w USA i w Kanadzie. Aby osiągnąć światowe pokrycie, potrzeba 24 startów, co firma planuje osiągnąć już w 2020 roku.

Pełne nagranie ze startu można zobaczyć poniżej.

Źródła: SpaceNews.com, NASASpaceFlight.com, Spaceflight Now, Jonathan McDowell, SpaceXFleet Updates, Elon Musk