Starlink-11 (Starlink V1.0 L10) to jedenasta dedykowana misja z satelitami budowanej przez SpaceX konstelacji Starlink, mającej docelowo zapewniać dostęp do Internetu na całym świecie. Na niską orbitę okołoziemską (LEO) wyniesione zostało kolejne 58 satelitów. W ramach tego lotu na orbitę trafiły również trzy satelity obserwacyjne Ziemi firmy Planet Labs – SkySat 19, 20 i 21.

Struktura satelitów Starlink jest płaska i zoptymalizowana tak, aby zajmowały jak najmniej przestrzeni, co umożliwia ich gęste upakowanie pod osłoną ładunku Falcona 9. Każdy z ważących ok. 260 kg satelitów wyposażony jest w panel słoneczny, szukacz gwiazd umożliwiający orientację w przestrzeni kosmicznej oraz napędzane kryptonem silniki jonowe. Satelity zostały zaprojektowane w taki sposób, aby spalać się w 100% podczas wejścia w atmosferę. Wszystkie satelity są wyposażone w osłony przeciwsłoneczne (ang. sunshade), mające znacząco zredukować ilość światła odbijanego przez satelity i w efekcie ich jasność na nocnym niebie.

Podczas tej misji po raz pierwszy egzemplarz pierwszego stopnia rakiety Falcon 9 został wykorzystany po raz szósty. Wcześniej brał on udział w pięciu misjach: Telstar 18 VANTAGE we wrześniu 2018 roku, Iridium-8 w styczniu 2019 roku, Starlink-1 w maju 2019 roku, Starlink-3 w styczniu 2020 roku oraz Starlink-8 w czerwcu 2020 roku. Osłony ładunku, które zostały użyte podczas tego startu, brały wcześniej udział w misji Starlink-4, kiedy jedna z nich wylądowała w siatce na pokładzie statku, a druga wodowała na powierzchni oceanu.

Po oddzieleniu się drugiego stopnia booster wylądował na autonomicznej platformie OCISLY na Oceanie Atlantyckim. Podjęto także próbę odzyskania osłon ładunku, w efekcie której jedną z połówek udało się złapać w siatkę na statku Ms. Tree, druga natomiast wodowała.

Test statyczny przed misją odbył się 17 sierpnia.

Źródła: Launch Photography by Ben Cooper, Next Spaceflight, Spaceflight Now (1), (2), (3), Forum NSF, SpaceXFleet.com, SpaceX