| Numer misji | #153 |
| Data | 19 marca 2022, 05:42:30 czasu polskiego |
| Status | Sukces |
| Lądowanie | udane |
| Okno startowe | natychmiastowe |
| Materiały prasowe | Starlink Group 4-12 Press Kit |
| Pogoda | 70% |
| Miejsce startu | CCSFS SLC-40 Pokaż lokalizację CCSFS SLC-40 w Google Maps |
| Miejsce lądowania | JRTI |
| Rakieta | Falcon 9 Block 5 |
| Booster | 1051.12 |
| Ładunek | 53 satelity konstelacji Starlink |
| Masa ładunku | ok. 16250 kg |
| Docelowa orbita | LEO |
| Klient | SpaceX |
Starlink Group 4-12 (Starlink-41) to czterdziesta pierwsza dedykowana misja z satelitami budowanej przez SpaceX konstelacji Starlink, mającej docelowo zapewniać dostęp do Internetu na całym świecie. Na niską orbitę okołoziemską (LEO) o inklinacji 53,2° wyniesione zostały 53 satelity.
Struktura satelitów jest płaska i zoptymalizowana tak, aby zajmowały jak najmniej przestrzeni, co umożliwia ich gęste upakowanie pod osłoną ładunku Falcona 9. Każdy z satelitów wyposażony jest w panel słoneczny, szukacz gwiazd umożliwiający orientację w przestrzeni kosmicznej oraz napędzane kryptonem silniki jonowe. Satelity zostały zaprojektowane w taki sposób, aby spalać się w 100% podczas wejścia w atmosferę. Wszystkie satelity są wyposażone w osłony przeciwsłoneczne (ang. sunshade), mające znacząco zredukować ilość światła odbijanego przez satelity i w efekcie ich jasność na nocnym niebie. Satelity posiadają także możliwość komunikacji laserowej pomiędzy sobą.
Podczas tego lotu po raz pierwszy w historii wykorzystany został booster rakiety Falcon 9, który brał wcześniej udział w jedenastu lotach. Były to misje Crew Demo-1 w marcu 2019 roku, RADARSAT Constellation Mission w czerwcu 2019 roku, Starlink-4 (V1.0 L3) w styczniu 2020 roku, Starlink-7 (V1.0 L6) w kwietniu 2020 roku, Starlink-10 (V1.0 L9) w sierpniu 2020 roku, Starlink-14 (V1.0 L13) w październiku 2020 roku, SXM-7 w grudniu 2020 roku, Starlink-17 (V1.0 L16) w styczniu 2021 roku, Starlink-22 (V1.0 L21) w marcu 2021 roku, Starlink-27 (V1.0 L27) w maju 2021 roku oraz Starlink Group 4-4 w grudniu 2021 roku. Po oddzieleniu się drugiego stopnia booster wylądował na autonomicznej platformie Just Read the Instructions (JRTI).