| Numer misji | #158 |
| Data | 27 kwietnia 2022, 09:52:55 czasu polskiego |
| Status | Sukces |
| Lądowanie | udane |
| Okno startowe | natychmiastowe |
| Materiały prasowe | Crew-4 Press Kit |
| Pogoda | 90% |
| Miejsce startu | KSC LC-39A Pokaż lokalizację KSC LC-39A w Google Maps |
| Miejsce lądowania | ASOG |
| Rakieta | Falcon 9 Block 5 |
| Booster | 1067.4 |
| Ładunek | Freedom – Dragon 2 (D2-12/C212.1) |
| Docelowa orbita | LEO |
| Klient | NASA |
Załoga misji
Kjell Lindgren
Otrzymał doktorat w dziedzinie medycyny na Uniwersytecie Kolorado, ukończył specjalizację w medycynie lotniczej i kosmicznej. Był członkiem zespołu spadochronowego w Akademii Sił Powietrznych, służąc m.in. jako instruktor i kierownik skoków. W NASA pracuje od 2017 roku, był chirurgiem lotniczym w programach treningowych ISS oraz zastępcą chirurga załogi misji STS-130 oraz Ekspedycji 24 do ISS. Został wyselekcjonowany jako astronauta NASA w 2019 roku. Brał udział w misji Sojuz TMA-17M, przebywając na ISS jako członek Ekspedycji 44 i 45 od lipca do grudnia 2015 roku. Brał udział w dwóch spacerach kosmicznych, łącznie przebywając ponad 15 godzin poza stacją. Podczas misji Crew-4 będzie pełnił rolę dowódcy.
Robert Hines
Przez ponad 21 lat służył w Siłach Powietrznych USA jako instruktor, pilot myśliwca oraz pilot testowy. Uczestniczył w operacjach na Bliskim Wschodzie i w Afryce, a także w misjach wspierających NATO w Europie. Łącznie brał udział w 76 misjach bojowych. Od 2012 roku pracował dla NASA jako pilot badawczy latając w misjach naukowych. Posiada ponad 3500 godzin nalotu na 50 typach statków powietrznych. Został wyselekcjonowany jako astronauta NASA w 2017 roku, był m.in. technicznym liderem ze strony astronautów w programie rozwoju kapsuły Orion oraz asystował zespołom w programie HLS przy projektowaniu kabin załogowych dla lądowników księżycowych. Podczas misji Crew-4 będzie pełnił rolę pilota.
Samantha Cristoforetti
Posiada tytuł magistra w dziedzinie inżynierii mechanicznej ze specjalizacją w napędach lotniczych i kosmicznych oraz lekkich strukturach, który otrzymała na Monachijskim Uniwersytecie Technicznym. Służyła jako pilot we Włoskich Siłach Powietrznych osiągając stopień porucznika. Posiada ponad 500 godzin nalotu na sześciu typach wojskowych statków powietrznych. Została wyselekcjonowana jako astronautka ESA w 2009 roku. Brała udział w misji Sojuz TMA-15M, przebywając na ISS jako członkini Ekspedycji 42 i 43 od listopada 2014 roku do czerwca 2015 roku. Pracowała w Europejskim Centrum Astronautów, brała udział w 10-dniowej misji NASA do jedynej podwodnej stacji badawczej na świecie, Aquarius. Podczas misji Crew-4 będzie pełniła rolę specjalistki misji.
Jessica Watkins
Posiada doktorat w dziedzinie geologii uzyskany na Uniwersytecie Kalifornijskim. Badała mechanizmy związane z osuwiskami na Marsie i na Ziemi. Współpracowała z zespołem łazika Curiosity, uczestnicząc w planowaniu codziennych zadań pojazdu, testowaniu właściwości fizycznych marsjańskich skał, czy badaniu geologicznej historii krateru Gale. Odbywała liczne staże w NASA, podczas których m.in. badała asteroidy bliskie Ziemi i pomagała w testowaniu projektów systemów dla przyszłych misji marsjańskich. Była głównym geologiem podczas analogowej misji NASA w Marsjańskiej Pustynnej Stacji Badawczej. Została wyselekcjonowana jako astronautka NASA w 2017 roku. Brała udział w 10-dniowej misji NASA do jedynej podwodnej stacji badawczej na świecie, Aquarius. Podczas misji Crew-4 będzie pełniła rolę specjalistki misji.
Czwarta operacyjna misja załogowa SpaceX w ramach programu komercyjnych lotów załogowych NASA (ang. Commercial Crew). Rakieta Falcon 9 wraz z załogową kapsułą Dragon 2 na szczycie dostarczyły czteroosobową załogę na Międzynarodową Stację Kosmiczną (ISS), gdzie pozostanie ona przez około pół roku. Astronauci stali się członkami Ekspedycji 67 na ISS. Użyta została nowa kapsuła Dragon nosząca nazwę Freedom.
Podczas tego lotu wykorzystany został pierwszy stopień rakiety Falcon 9, który brał wcześniej udział w trzech misjach: CRS-22 w czerwcu 2021 roku, Crew-3 w listopadzie 2021 roku oraz Turksat 5B w grudniu 2021 roku. Po oddzieleniu się drugiego stopnia booster wylądował na autonomicznej platformie na Oceanie Atlantyckim.
Źródła: Kathy Lueders, Forum NSF, Axiom Space, NASA (1), (2), (3), (4), (5), ESA, Launch Photography by Ben Cooper, SpaceOffshore, Spaceflight Now